Praatjes vullen geen gaatjes

Vorig jaar februari, nadat mijn man was opgenomen met een longontsteking, werd duidelijk dat er meer aanpassingen in huis nodig waren om het voor hem thuis nog veiliger te maken. Een traplift kon worden aangevraagd via de WMO, maar tot die er was moest hij in een ziekenhuisbed in de woonkamer slapen. We besloten de traplift zelf aan te schaffen, want a) dat ging sneller en b) bepaalden we zelf aan welke kant van de trap deze lift geplaatst zou worden. Het koste ons wel een rib uit ons lijf, maar gemak dient nu eenmaal de mens en een bed in onze, toch niet echt ruim bemeten, huiskamer was ook niet alles. De traplift kwam, er werden gaten in de grindvloeren traptreden geboord en in het laminaat op de overloop, de rails werden geplaatst aan de smalle kant zodat ik ook nog veilig aan de brede kant naar boven kon  en mijn man kon eindelijk weer naar boven in ons eigen bed.

Inmiddels is de situatie weer verandert. Mijn man verblijft in een verzorgingshuis en dat zal hoogstwaarschijnlijk zo blijven. Ons huis werd te koop gezet want te groot en ook niet meer geschikt mocht mijn man toch nog ooit naar huis terug kunnen komen.

De traplift kon weer worden verwijderd. De telefonist van Otolift die mijn verzoek om verwijdering aannam, beloofde dat de gaten die zouden achterblijven zouden worden gedicht. “Wij laten het netjes achter mevrouw”

Een lang verhaal kort, de traplift is weg en de gaten blijven want volgens de telefoniste die ik vanochted aan de lijn had en aan wie ik om uitleg vroeg: “Gaten vullen doet Otolift  nooit bij particulieren”

Praatjes vullen hier dus ook geen gaatjes.

CAK

De hoeveelheid brieven en informatie die je krijgt op het moment dat je wederhelft opgenomen wordt is enorm. Voor een groot deel van die informatie moet je inloggen met DigID, zijn DigID wel te verstaan. Dat houdt dan in dat ik zijn telefoon moet ophalen, thuis moet inloggen en dan snel snel wat dingen regelen. Mijn man raakt van slag als hij zijn telefoon te lang kwijt is.

We kregen voor het weekend bericht van het GAK over de te betalen eigen bijdrage. Deze bijdrage wordt berekend over het inkomen van 2023. Ik werkte nog bijna fulltime in die tijd dus nam ik contact op om te vragen of ik daar al bezwaar tegen kon aantekenen. De vriendelijke jongedame was uiterst behulpzaam . Aan het einde van het gesprek vroeg ze of ze de incasso van de WMO mochten overnemen om zo de maandelijkse bijdrage te kunnen afschrijven. Tuurlijk wel, ik kon nu toch ook al bezwaar maken.

Niet dus. Blijkbaar moet je eerst de beschikking binnen hebben voor je mag protesteren,

Een dezer dagen gaat er € 468,25 van onze rekening af. Mocht dat achteraf te veel blijken te zijn, krijg je het te veel betaalde terug, of het wordt verrekend.
KaChing

Ergernis

Zojuist bedacht ik dat het misschien wel een goed idee zou zijn, als ik weer als vanouds zou gaan bloggen. Tot ik een reactie wilde achterlaten op een blog van Mack en me het inloggen haast onmogelijk werd gemaakt.

Geef mij nou eens een goede reden waarom er telkens nieuwe methodes om in te loggen worden verzonnen? Het maakt mij niet alleen knettergek, maar ik ben meteen weer van de blogzin genezen. Terwijl het eigenlijk zo leuk zou moeten zijn.

Hoe dan ook, misschien doe ik het wel en misschien ook niet.

Tijd zal het leren.

Gebed

Mijn blog leek niet meer te werken. Blijkbaar had ik een mail om mijn e-mail te verifiëren over het hoofd gezien. Heel even was daar een gevoel van paniek. Wat nu?… wat als alles ineens weg was? Dit stukje internet had ik al sinds 2013 en ook al deed ik er vrij weinig meer mee, veel van wat hier staat is mij dierbaar

Groot was de opluchting toen ik ineens weer toegang kreeg. Het gaf me ook even de tijd om op te ruimen. Er stonden nog drie concept artikelen ergens in de krochten van wordpress.
Waaronder deze foto. Geen idee waar ik hem genomen heb, maar blijkbaar vond ik de tekst mooi genoeg om te bewaren.
Schietgebedjes, ze lijken te werken als je ze nodig hebt.

020

Goedkoop

Wij kopen zelden iets online. Het was dus erg vreemd dat een paar weken geleden steeds vaker de pakket bezorgers voor onze deur stopten om het een of ander af te geven. Soms kleine dingen maar ook enorme pakketten met voor mij onbekende inhoud. “Neem maar mee terug” werd een standaard zin op het moment dat er weer een bezorger voor de deur stond.
Maar het staat op uw adres” zei de bezorger die net drie enorme dozen bij mijn voordeur had neergezet. “Dat kan wel zijn” was mijn antwoord, maar wij hebben niets besteld en de naam op die pakketten is niet die van ons. De man leek mij niet te geloven en ik was bijna geneigd om mijn pas te laten zien om het te bewijzen maar ik kwam op tijd tot bezinning.

Mevrouw de Veen, Karin de Veen op precies te zijn, was de naam die het meeste gebruikt werk om bestellingen te plaatsen op ons adres. Nu begrijp ik best dat ook die naam gefingeerd kan zijn, dus wie echt achter die bestellingen heeft gezeten zal ik wel nooit te weten komen.

Een poosje later werden er folders bezorgd van bedrijven waar mevrouw blijkbaar klant geworden was. Retour afzender, maar toen had ik buiten de waard gerekend. Tante post verstopt blijkbaar vreemde codes op haast onzichtbare plekken die deze folders voor eens en voor altijd aan ons adres lijken te linken. Ze kwamen dan ook steevast weer terug. Klantenservice bellen, het hele verhaal uit de doeken doen en hopen dat het dan stopt.
De folders wel, maar toen kwamen de brieven met aanmaningen.

Mevrouw de Veen houdt me aardig bezig. Telefoonnummers van een klantenservice opzoeken, diverse keren het hele verhaal uit de doeken doen en maar hopen dat er niet eerdaags een deurwaarder voor je deur staat.

Gisteren ontvingen wij op naam van mevrouw de Veen een brief van Afterpay. Een herhaling van zetten volgde. Klantenservice bellen, riedeltje afsteken en verwezen worden naar de afdeling fraude. Doorverbinden was geen optie. Ander nummer, zelfde verhaal.
Mevrouw Karin de Veen staat nu op de fraudelijst en wij kunnen vanaf gisteren niets meer bestellen bij bedrijven die met Afterpay werken, want ons adres is nu ook geblokkeerd.

Dank u wel mevrouw de Veen

PS de brief van Afterpay ging over nog niet betaald hebben van spullen die ze online bij Zeeman had gekocht. Heb ik dus ook nog een oplichtster met een verdomd goedkope smaak.

Goede voornemens

Telkens weer neem ik mij voor om alle blogs die in mijn reader verschijnen trouw te zullen lezen en indien gewenst van een reactie te voorzien en telkens weer zie ik de rits van ongelezen stukjes langer worden tot ik besluit alles in de prullenbak te kieperen.

Iets dergelijks gebeurt ook met mijn foto’s. Ik maak ze, deel ze en zou ze dan uiteindelijk ook netjes moeten ordenen in zowel mijn instagram als ook mijn Flickr account. Op het moment dat ik daarmee begin is de achterstand  zo groot dat ik er een hele avond aan kwijt ben, waarna ik zuchtend besluit dit toch echt wekelijks te gaan doen.

Over het zelf bloggen wil ik het al helemaal niet meer gaan hebben.

Perpetuum mobile.

17133352666_b5638c7a55_z

Blogstafette

Ik ben getikt. Door Anna-Maria en in dit geval  neemt ze geen genoegen met nee. Hardvochtig mens.
De opdracht: Schrijf een blog met  als onderwerp “Vijf dingen die je altijd wilde weten over Marloes …maar nooit durfde te vragen” en tag onderop je blog 3 favo bloggers. Zoiets verzin je toch niet?

1- Selfies, ik haat ze. Op geen enkele manier lijk ik te zijn wie ik ben als ik al een poging doe om zo’n ding te maken. Draken van foto’s zijn het, stuk voor stuk. Weg er mee.

2- Mijn kinderen zijn mij heilig. Ik kan dan ook geen foto’s van ze weggooien. Ook al loopt mijn telefoon over, alles mag weg behalve foto’s van mijn kroost. Het voelt als het noodlot tarten. Eng gewoon.

3- Ik ben jaloers. Niet op mensen met geld of mensen die van nature mooi zijn, maar op het hebben en benutten van een talent. Ik kan veel, maar van alles maar een beetje.

4- Dansen, ik ben er dol op maar doe het zelden of nooit. In mijn jonge jaren was ik niet van de dansvloer af te slaan maar een man met twee linkervoeten maakte daar een einde aan.

5- Het moeilijkste aan deze opdracht was het verzinnen van vragen. Er blijken barrières te bestaan waar ik niet overheen kan/wil gaan.

Nu moet ik dus drie andere bloggers aanwijzen. Mack is een van de weinige bloggers uit de tijd van webstreepjeblog die ik altijd ben blijven volgen en die ik het lezen meer dan waard vind. Doe er je voordeel mee Mack.

http://youtu.be/N4d7Wp9kKjA

Waarvan Akte

Ze bruist van energie en mist, net als ik, het bloggen en de harde kern van bloggers die ons dagelijkse leven zo veraangenaamden.  Jaren geleden (nog in de Joris tijd) hebben we elkaar  gevonden/ontdekt om daarna gezamenlijk in de krochten van het www  op zoek te gaan naar pareltjes die ons leven zouden kunnen verrijken. Pioniers? Niet echt want vele gingen ons voor. Die hards? Ook niet helemaal, want na de val van webstreepjelog vielen we als pixels uit elkaar.  Slecht een enkeling maakte een succesvolle doorstart elders.

Met veel pijn en moeite heb ik gered wat er te redden viel. Als je dieper graaft zul je zien dat de oude berichten hier en daar vreemde trekjes vertonen en dat van de ooit geplaatste beelden alleen nog maar kruisjes over zijn. Te triest.

Toch…Anna-Maria zou Anna-Maria niet zijn als ze ons  op de een of andere manier  niet weer aan het schrijven gaat krijgen. Ze heeft me gisteren een handschoen toegeworpen en ik heb hem, gedienstig als ik ben, keurig opgeraapt.

Waarvan akte

Eenzijdig

Er was geen ontkomen aan. Paginagroot stond de man op de voorpagina afgebeeld. Zijn eenzijdige  ‘verhaal’ uitgesmeerd over voor en achterkant, opgesmukt met wat foto’s van huilende kinderen op een schoolplein en een vrijstaand huisje ergens in een recreatiepark . Een huis waar drie kinderen aan hun einde zijn gekomen omdat er in het hoofd van hun vader blijkbaar geen andere oplossing mogelijk was. Zijn afscheidsbrief die in grote oplage is verstuurd moet helderheid brengen.

Iedereen krijgt de schuld, alles is veroorzaakt door anderen. Geen enkel woord van spijt, geen hand in eigen boezem. Lul!

S.T.E.R.F.

Het gaat vaak echt nergens meer over

Je ergeren aan een actrice die een huidverzorgingsproduct aanprijst, omdat ze zou moeten weten  dat het spul niet werkt . Dat weet half Nederland en die kopen die zooi dan ook niet. De actrice daarentegen heeft nooit een ander vak geleerd en met toneelspelen valt geen droog brood te verdienen. Ze doet nu dus gewoon in reclames alsof…prima rol en kassa!

Omdat de muziekkeuze van een zender je niet aanstaat draai je niet gewoon de knop om, maar wens je iemand de dood toe.  De persoon in kwestie zal het niet lezen maar jij bent het kwijt en hebt dat leuk aan al je tweeduizennogwat volgers laten weten.

S.T.E.R.F.!!

Bijzonder puberaal als je het mij vraagt en slechts een van de vele voorbeelden die mij steeds meer afstand laten nemen van dit medium. Twitter was bedoeld om informatie uit te wisselen, om nieuwe ideeën te laten ontstaan, nieuwe stromingen te ontdekken, om te feliciteren, naar muziek te luisteren, mee te leven met hen die dat nodig hadden en nog veel meer..

Het gebeurt nog wel, maar de negatieve dingen krijgen steeds vaker de overhand en voor ik dadelijk alleen nog maar digitale tikken aan t uitdelen ben is het misschien verstandiger om de bezem er eens flink doorheen te jagen.

Een nieuwe lente, het oude geluid….