Goedkoop

Wij kopen zelden iets online. Het was dus erg vreemd dat een paar weken geleden steeds vaker de pakket bezorgers voor onze deur stopten om het een of ander af te geven. Soms kleine dingen maar ook enorme pakketten met voor mij onbekende inhoud. “Neem maar mee terug” werd een standaard zin op het moment dat er weer een bezorger voor de deur stond.
Maar het staat op uw adres” zei de bezorger die net drie enorme dozen bij mijn voordeur had neergezet. “Dat kan wel zijn” was mijn antwoord, maar wij hebben niets besteld en de naam op die pakketten is niet die van ons. De man leek mij niet te geloven en ik was bijna geneigd om mijn pas te laten zien om het te bewijzen maar ik kwam op tijd tot bezinning.

Mevrouw de Veen, Karin de Veen op precies te zijn, was de naam die het meeste gebruikt werk om bestellingen te plaatsen op ons adres. Nu begrijp ik best dat ook die naam gefingeerd kan zijn, dus wie echt achter die bestellingen heeft gezeten zal ik wel nooit te weten komen.

Een poosje later werden er folders bezorgd van bedrijven waar mevrouw blijkbaar klant geworden was. Retour afzender, maar toen had ik buiten de waard gerekend. Tante post verstopt blijkbaar vreemde codes op haast onzichtbare plekken die deze folders voor eens en voor altijd aan ons adres lijken te linken. Ze kwamen dan ook steevast weer terug. Klantenservice bellen, het hele verhaal uit de doeken doen en hopen dat het dan stopt.
De folders wel, maar toen kwamen de brieven met aanmaningen.

Mevrouw de Veen houdt me aardig bezig. Telefoonnummers van een klantenservice opzoeken, diverse keren het hele verhaal uit de doeken doen en maar hopen dat er niet eerdaags een deurwaarder voor je deur staat.

Gisteren ontvingen wij op naam van mevrouw de Veen een brief van Afterpay. Een herhaling van zetten volgde. Klantenservice bellen, riedeltje afsteken en verwezen worden naar de afdeling fraude. Doorverbinden was geen optie. Ander nummer, zelfde verhaal.
Mevrouw Karin de Veen staat nu op de fraudelijst en wij kunnen vanaf gisteren niets meer bestellen bij bedrijven die met Afterpay werken, want ons adres is nu ook geblokkeerd.

Dank u wel mevrouw de Veen

PS de brief van Afterpay ging over nog niet betaald hebben van spullen die ze online bij Zeeman had gekocht. Heb ik dus ook nog een oplichtster met een verdomd goedkope smaak.

Advertentie

Goede voornemens

Telkens weer neem ik mij voor om alle blogs die in mijn reader verschijnen trouw te zullen lezen en indien gewenst van een reactie te voorzien en telkens weer zie ik de rits van ongelezen stukjes langer worden tot ik besluit alles in de prullenbak te kieperen.

Iets dergelijks gebeurt ook met mijn foto’s. Ik maak ze, deel ze en zou ze dan uiteindelijk ook netjes moeten ordenen in zowel mijn instagram als ook mijn Flickr account. Op het moment dat ik daarmee begin is de achterstand  zo groot dat ik er een hele avond aan kwijt ben, waarna ik zuchtend besluit dit toch echt wekelijks te gaan doen.

Over het zelf bloggen wil ik het al helemaal niet meer gaan hebben.

Perpetuum mobile.

17133352666_b5638c7a55_z

Blogstafette

Ik ben getikt. Door Anna-Maria en in dit geval  neemt ze geen genoegen met nee. Hardvochtig mens.
De opdracht: Schrijf een blog met  als onderwerp “Vijf dingen die je altijd wilde weten over Marloes …maar nooit durfde te vragen” en tag onderop je blog 3 favo bloggers. Zoiets verzin je toch niet?

1- Selfies, ik haat ze. Op geen enkele manier lijk ik te zijn wie ik ben als ik al een poging doe om zo’n ding te maken. Draken van foto’s zijn het, stuk voor stuk. Weg er mee.

2- Mijn kinderen zijn mij heilig. Ik kan dan ook geen foto’s van ze weggooien. Ook al loopt mijn telefoon over, alles mag weg behalve foto’s van mijn kroost. Het voelt als het noodlot tarten. Eng gewoon.

3- Ik ben jaloers. Niet op mensen met geld of mensen die van nature mooi zijn, maar op het hebben en benutten van een talent. Ik kan veel, maar van alles maar een beetje.

4- Dansen, ik ben er dol op maar doe het zelden of nooit. In mijn jonge jaren was ik niet van de dansvloer af te slaan maar een man met twee linkervoeten maakte daar een einde aan.

5- Het moeilijkste aan deze opdracht was het verzinnen van vragen. Er blijken barrières te bestaan waar ik niet overheen kan/wil gaan.

Nu moet ik dus drie andere bloggers aanwijzen. Mack is een van de weinige bloggers uit de tijd van webstreepjeblog die ik altijd ben blijven volgen en die ik het lezen meer dan waard vind. Doe er je voordeel mee Mack.

Waarvan Akte

Ze bruist van energie en mist, net als ik, het bloggen en de harde kern van bloggers die ons dagelijkse leven zo veraangenaamden.  Jaren geleden (nog in de Joris tijd) hebben we elkaar  gevonden/ontdekt om daarna gezamenlijk in de krochten van het www  op zoek te gaan naar pareltjes die ons leven zouden kunnen verrijken. Pioniers? Niet echt want vele gingen ons voor. Die hards? Ook niet helemaal, want na de val van webstreepjelog vielen we als pixels uit elkaar.  Slecht een enkeling maakte een succesvolle doorstart elders.

Met veel pijn en moeite heb ik gered wat er te redden viel. Als je dieper graaft zul je zien dat de oude berichten hier en daar vreemde trekjes vertonen en dat van de ooit geplaatste beelden alleen nog maar kruisjes over zijn. Te triest.

Toch…Anna-Maria zou Anna-Maria niet zijn als ze ons  op de een of andere manier  niet weer aan het schrijven gaat krijgen. Ze heeft me gisteren een handschoen toegeworpen en ik heb hem, gedienstig als ik ben, keurig opgeraapt.

Waarvan akte

Eenzijdig

Er was geen ontkomen aan. Paginagroot stond de man op de voorpagina afgebeeld. Zijn eenzijdige  ‘verhaal’ uitgesmeerd over voor en achterkant, opgesmukt met wat foto’s van huilende kinderen op een schoolplein en een vrijstaand huisje ergens in een recreatiepark . Een huis waar drie kinderen aan hun einde zijn gekomen omdat er in het hoofd van hun vader blijkbaar geen andere oplossing mogelijk was. Zijn afscheidsbrief die in grote oplage is verstuurd moet helderheid brengen.

Iedereen krijgt de schuld, alles is veroorzaakt door anderen. Geen enkel woord van spijt, geen hand in eigen boezem. Lul!

S.T.E.R.F.

Het gaat vaak echt nergens meer over

Je ergeren aan een actrice die een huidverzorgingsproduct aanprijst, omdat ze zou moeten weten  dat het spul niet werkt . Dat weet half Nederland en die kopen die zooi dan ook niet. De actrice daarentegen heeft nooit een ander vak geleerd en met toneelspelen valt geen droog brood te verdienen. Ze doet nu dus gewoon in reclames alsof…prima rol en kassa!

Omdat de muziekkeuze van een zender je niet aanstaat draai je niet gewoon de knop om, maar wens je iemand de dood toe.  De persoon in kwestie zal het niet lezen maar jij bent het kwijt en hebt dat leuk aan al je tweeduizennogwat volgers laten weten.

S.T.E.R.F.!!

Bijzonder puberaal als je het mij vraagt en slechts een van de vele voorbeelden die mij steeds meer afstand laten nemen van dit medium. Twitter was bedoeld om informatie uit te wisselen, om nieuwe ideeën te laten ontstaan, nieuwe stromingen te ontdekken, om te feliciteren, naar muziek te luisteren, mee te leven met hen die dat nodig hadden en nog veel meer..

Het gebeurt nog wel, maar de negatieve dingen krijgen steeds vaker de overhand en voor ik dadelijk alleen nog maar digitale tikken aan t uitdelen ben is het misschien verstandiger om de bezem er eens flink doorheen te jagen.

Een nieuwe lente, het oude geluid….

Het mag wel

opgeruimd

Het mag wel. Nu. Gewoon.. zon, wind en wiegende narcissen. Zacht groen loof aan struiken en bomen. Deuren en ramen wagenwijd, voorjaarsgeur stroomt, verjaagt  muffe winterlucht uit hoeken en gaten.  Huid onbedekt, schoenen open. Het mag wel.

Ik ben maar alvast aan de grote schoonmaak begonnen. Online

Sabotage

Mijn laptop houdt er tegenwoordig een eigen leven op na. Op het moment dat ik de knop indruk weet ik meestal al hoe laat ’t is. Een soort van diep gebrom en dan verschijnen er twee grijze balken op mijn verder nog zwarte scherm,verder niets. Knop indrukken tot het gebrom verdwijnt en het lampje uitgaat. Opnieuw knop indrukken maar niet voor ik de laptop gesloten en geopend heb. Nog een poging, nog een en nog een en nog een. Tot het diepe gebrom ineens plaats maakt voor een monotoon gezoef en wonder boven wonder het logo van Microsoft in mijn scherm verschijnt..HOERA!

Gisteren liet het geluid het ineens afweten. Ik vind niets leuker dan meeluisteren naar voor mij soms onbekende artiesten die door vrienden worden gepromoot en dus klik ik regelmatig op Spotify links die via facebook mijn timeline ingeslingerd worden. Spotify opende wel, maar het geluid was verdwenen. Uren later knalde ineens een mij totaal onbekenden artiest zijn geluid onze woonkamer in waardoor ik mij haast verslikte in een broodje makreel.

Vandaag, nog voor ik een letter kon typen ging het al mis. `Door een fout in de software kan de installatie niet worden uitgevoerd` Wat nou? Ik wil helemaal niets installeren, ik wil gewoon een stukje schrijven. Sabotage!

Er zijn kwade krachten aan het werk, wat ik u brom

 

Cookies

Een snoepkont puur sang als het om drop en Haribo starmix mini’s gaat. Als ik zo’n zak eenmaal open heb dan moet je van goeden huize komen wil je mij laten stoppen met snaaien. Chocolade en koekjes? ook lekker maar geen eerste keuze.

Een uitzondering bevestigd ook hier de regel..Lu Prince koekjes, de chocoladevariant. Tot mijn grote verdriet werden ze jaren geleden ‘vernieuwd’. De helft van de heerlijke chocolaag die tussen de koekjes zit werd vervangen door vanille. Er zat niets anders op dan heel snel de vanillehelft weg te knabbelen om de chocolade helft tot het laatst te bewaren.

Drie keer raden wat ik tot mijn grote vreugde bij de plaatselijke Appie vond?
Alleen dit is de verhuizing al meer dan waard…

Chantage

Een nieuwe lente staat voor de deur. ’s Avonds op weg naar huis lijken de vogels alweer een toontje hoger te fluiten en op het moment dat de bus de brug opdraait mag ik al regelmatig van de mooiste luchten genieten. Hoogste tijd om ook weer nieuw leven in dit blog te blazen en nee…het is echt niet omdat de toekomstig dictator der Nederlanden, Boekhoudcommando in de orde van oranje Nassau, mij anders een fikse boete gaat opleggen…of erger. Want die man deinst echt nergens voor terug.

96 woorden èn een foto..Ben je nou tevreden Mack?