Het strekt een mens tot eer om ruzie te vermijden,
een dwaas stort zich in een woordenstrijd.
“Het begon net leuk te worden. Snapchat. Anne-Maria (wie anders) vond dat ik de app echt een kans moest geven. Het was snel, amusant en aan het einde van de dag kon je terugzien of je ook alles wel uit je dag had uitgehaald.
Mijn leven is niet snel, zelden amusant en ik zou zeer zeker veel meer uit mijn dagen kunnen halen dan ik nu doe. Maar ik ben tevreden. Is dat niet waar het om draait? Altijd meer willen, meer moeten, meer pakken geeft toch uiteindelijk aan dat je nooit tevreden bent? Maar ik dwaal af…”
Zo had ik mijn relaas willen beginnen om uiteindelijk mijn boosheid over de egotrippers en de zendmasten die ook op snapchat te vinden zijn te ventileren. Maar toen… toen kwam op zondag de livestream van Niels Schuddeboom.nl aka @shakingtree voorbij en voelde ik de boosheid haast letterlijk wegvloeien. Waar maak ik me druk om? Kijk naar Niels, zie hoe hij zich met zijn functiebeperking inzet voor betere (langdurige) zorg. Hoe hij met humor zijn naderende dood op afstand houdt en hoe liefdevol hij het leven omarmd.
De boze alinea’s zijn verdwenen. Ze komen ook niet meer terug. Berusten in het feit dat je nu eenmaal niet iedereen te vriend houden kunt en dat je op het www, net als in het echte leven, ook af en toe tegen mensen aanloopt die je uiteindelijk weer zult moeten loslaten. “Als je maar niet onverschillig wordt” lees ik bij Chin May. Zij, die de constante factor is in het leven van Geert, de man met afasie… niet aangeboren hersenletsel, weet me keer op keer te raken .Ook ik wil geen boze burger zijn.
De boze blog verdwijnt, andere tekst neemt over, ik tel mijn zegeningen.
PS ik volg nog steeds hele lieve, slimme, fijne, spontane, (doorstrepen wat niet van toepassing is) mensen zoals Rob Homan, Rens de Mens, Nuts, Jill Peeters, Tapz, malle Joop Buyt, mijn kinderen en mijn collegas Maayke en Milou omdat ze me een kijkje gunnen in hun wereld, omdat ze me laten lachen en omdat ik iets van ze leren kan. Waarschijnlijk keer ik op den duur ook wel weer terug…
Marloes 