Ze bruist van energie en mist, net als ik, het bloggen en de harde kern van bloggers die ons dagelijkse leven zo veraangenaamden. Jaren geleden (nog in de Joris tijd) hebben we elkaar gevonden/ontdekt om daarna gezamenlijk in de krochten van het www op zoek te gaan naar pareltjes die ons leven zouden kunnen verrijken. Pioniers? Niet echt want vele gingen ons voor. Die hards? Ook niet helemaal, want na de val van webstreepjelog vielen we als pixels uit elkaar. Slecht een enkeling maakte een succesvolle doorstart elders.
Met veel pijn en moeite heb ik gered wat er te redden viel. Als je dieper graaft zul je zien dat de oude berichten hier en daar vreemde trekjes vertonen en dat van de ooit geplaatste beelden alleen nog maar kruisjes over zijn. Te triest.
Toch…Anna-Maria zou Anna-Maria niet zijn als ze ons op de een of andere manier niet weer aan het schrijven gaat krijgen. Ze heeft me gisteren een handschoen toegeworpen en ik heb hem, gedienstig als ik ben, keurig opgeraapt.
Marloes 
Is dat nou zo dat jullie door het webstreepjelog – verhaal wegdeemsterden als bloggers? Ik heb het toch anders ervaren. Want voor die catastrofe was jullie aktiviteit toch al – wat mij betreft jammer genoeg – sterk afgenomen ten gunste van Twitter dat dan het nieuwe evangelie moest zijn. Of is mijn perspectief door het verloop van detijd verschoven?
Ik denk dat het een mix van factoren was Rob, want ik heb zeer zeker in de beginperiode van twitter nog regelmatig geblogd. Naarmate sanoma steeds meer problemen kreeg en uiteindelijk ook lang uitviel vanwege de migratie haakte ik af. Het gemak waarmee we elkaar wisten te vinden bij webstreepjelog heb ik elders nog niet kunnen ontdekken. Misschien heeft het ook meer tijd nodig want ook dit blog voelt nog steeds niet helemaal als ´thuis´
Om eerlijk te zijn herken ik dat gemis van een thuisgevoel bij WordPress in het geheel niet. Ik blog er nu al twee jaar na zes, zeven jaar bij Sanoma. En laat ik die tijd en dat format al bijna vergeten zijn. Zo voel ik mij hier thuis. Ook met alle gebruiksgemak. Waarbij het wel helpt dat ik mij nog altijd in een dagelijks
blogritme stort. Omdat ik verslaafd ben? Of toch die diehard die jij kennelijk nog
steeds niet hebt gevonden, merk ik tenminste te oordelen naar je linklijst. En er zijn er nog velen met mij, ook van het eerste uur. Zoek en je zult ze zeker vinden
In dit specifieke geval heb ik het alleen over de vrouwelijke bloggers die ik op de voet volgde. Heren diehards ken ik nog genoeg..:) Ik ben waarschijnlijk toch meer een gewoontedier dan ik dacht Rob, verandering vind ik niet altijd leuk.
Ik kan alleen over WP meepraten en aangezien ik binnenkort een jaartje bezig ben bevalt het goed en ben ik ook goed opgenomen binnen de diehard-bloggers 😀
de mens is een gewoontedier Laura en bij webstreepjelog zat de routine er gewoon ingesleten. Ik kan hier mijn draai nog niet vinden, ook omdat ik niet weet hoe ik andere (nieuwe) bloggers ontdekken kan. Sinds ik een paar jaar geleden fulltime ben gaan werken, spreekt tijdgebrek ook een woordje mee overigens.
Dat laatste Marloes zal zeker grootte invloed hebben en ook als je eerst iets anders gewend was.
Ik zelf ben via andere linkjes van een vriendin bij andere terecht gekomen en dat wat mij aansprak een comment gegeven en zo een kleine kring opgebouwd, ik weet niet of je van muziek houd ? Marja heeft elke zaterdag zwijmelen op zaterdag daar kun je aan deelnemen om je muziek te delen al dan niet met een herinnering of favoriete artiest(en) of bij Plato elke Maand een nieuwe schrijf uitdaging en zo kom je ook weer met andere in aanmerking waar het eventueel mee klikt 😉
Dit zijn dan 2 dingen die je 1 x per week en 1 x per maand doet dar laat zich dan met je werk ook combineren of al is het om weer een draad te vinden om op te pakken….suc6 bloggen is voor ontspanning en niet omdat het moet 😀
Anna Maria was zelf de eerste die stopte hoor. Leuk mens maar luister niet naar haar adviezen.
Ik had geen keus Mack…het was dat of mijn leven..:)
Je geeft je te makkelijk over. Dat past een Limburgse niet.