Zaterdag avond gaat BEELDSCHOON!(6+)van Introdans Ensemble voor de Jeugd in premixc3xa8re. De Amerikaan Alwin Nikolaxc3xafs maakt in zijn bijzondere choreografiexc3xabn inventief gebruik van licht, decor en kostuums. Zo is er een ballet waarbij de dansers vastgebonden aan elastieken prachtige capriolen uithalen: het toneelbeeld blijft geen seconde hetzelfde. De energieke bewegingen van de fantastische Introdansers worden in de wereldpremixc3xa8re van Karin Post vervormd tot computeranimaties, in samenwerking met beeldend kunstenaar Yvonne Fontijne. Danixc3xabl Ezralow maakte het succesvolle Eight Heads, een energiek ballet met acht sportieve trappenlopers. En net als het je draait voor je ogen, danst danseres/choreograaf Jody Sperling/Time Lapse Dance met armen als vleugels in een zee van licht aan je voorbij. Je gelooft je ogen niet!

Tekst Introdans

Om u alvast een voorproefje te geven volgt hier een (uiterst) klein stukje uit Eight Heads

Vanaf het moment dat ik besloot om op de bonnefooi bij de makelaar binnen te stappen (noem het vrouwelijke intuxc3xaftie) volgden de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op. Het pand was nog niet af, maar kon al wel bekeken worden. Mooie locatie, overvloed aan ruimte en eventueel gedeeltelijk te huur. Ik ging, ik keek en was verkocht. Alleenxe2x80xa6die ruimte en die prijs! Marco Derksen liet er geen gras over groeien en ging zelf later die dag ook een kijkje nemen. Het hele weekend zijn er al mailend en twitterend nieuwe plannen gesmeed en nieuwe initiatieven ontstaan.

Morgen mag ik mijn best gaan doen om een deal te sluiten met de makelaar. Mocht u nog iemand kennen die op zoek is naar een werk/flexplek of naar een kantoorruimte in de mooiste wijk van Arnhem stuur hem dan even bij hem langs. Wij hebben nog wel ruimte over.

Het voordeel van op huizenjacht zijn is dat je weer een andere taal leert. De makelaarstaal. Ze houden er een heel ander jargon op na. Een zolder wordt ineens een 2^e verdieping, een pand met mogelijkheden betekend dat je er eerst een ton in moet stoppen om het toonbaar te maken en de benedenverdieping is gewoon het souterrain. De panden waar je voor belt zijn xe2x80x9ctoevallig net verhuurdxe2x80x9d en ze hebben ook stuk voor stuk een interessant object xe2x80x9cnet binnengekregenxe2x80x9d. Er staat altijd ergens een pand xe2x80x98bijnaxe2x80x99 leeg, waar je dan wel een half jaar op wachten moet en dan blijkt dat de eigenaar het pand liever in zijn geheel verhuren wil. Parkeerplek om de hoek betekend een half uur lopen en de knusse stadstuin is een betegelde ruimte van een vierkante meter die ook net geen zon vangt in de zomer.

Het zijn ook allemaal dezelfde types, keurig in pak, blinkend gepoetste schoenen en dezelfde snelle babbel, die beloven dat ze je op de hoogte zullen houden, je zullen waarschuwen zo gauw er ook maar iets interessants voorbij komt. Wil je dus zo goed zijn om je kaartje even af te geven? Als je op dat moment laat weten niet in het bezit te zijn van een visitekaartje val je onder de categorie kansloze armoedzaaier. Terwijl jij nog wat nadreunt van alle informatie die je het laatste half uur over je uitgestort gekregen hebt, neemt hij zijn mobiel op en hoor je hem, terwijl hij zich van je afwendt, nog net zeggen. xe2x80x9cWelk pand ?..ah, nee, helaas, heb ik net verhuurd, maarxe2x80xa6xe2x80x9d

Morgenavond gaat het programma VUUR&VLAM in schouwburg Arnhem in premixc3xa8re. Aangezien ik lichtelijk in tijdnood zit zal ik dit keer de tekst van Introdans overnemen. U moet het mij maar vergeven.

Er zijn van die dagen dat je hoofd overstroomt, dat elke handeling die voortvloeit uit het ontdekken van nieuwe gebieden je een stap dichter bij je doel brengt. Per 1 maart ga ik een hele nieuwe wereld ontdekken. Ik ga hem (parttime) helpen met het opzetten van zijn bedrijf. De zoektocht naar het pand is in volle gang, dan moet er ingericht worden en vervolgens de administratie opgezet. Als de zaak draait krijg ik ook nog een of twee speciale projecten onder mijn hoede (nog heel erg geheim op dit moment)

Het voelt goed, nee, het voelt geweldig. Mijn adrenaline maakt overuren, ik kijk weer vol vreugde de toekomst in. Alles is weer mogelijk.

Dit was maandag. Lang, vooral lang, en weinig inspirerend. De man die als eerste het pand betreed komt het kopieerapparaat repareren. Hij ruikt alsof hij vooraf de marathon gelopen heeft en daarna is vergeten te douchen. Jammer, het is namelijk een hele aardige man. Iemand zou hem eens terzijde moeten nemen. Waar komt die gxc3xaane om daar iets over te zeggen toch vandaan?

Maandag, de dag van werklijsten en mail, veel mail. De audities staan weer voor de deur. Forward, forward, delete, delete. Overlopende spambox. Nog twee weken te gaan voor de volgende premixc3xa8re. De druk wordt opgevoerd. Kleedsters rennen met verhitte hoofden en rekken vol kostuums heen en weer. In de keuken worden de laatste veranderingen doorgesproken. Ondertussen blijft de telefoon rinkelen. Een lange maandag waarin, vreemd genoeg, toch weinig gebeurd.

Dan toch liever eentje zoals deze?

NB Muziek is van Angus & Julia Stone, hier, hier, hier en hier nog enkele songs van dit bijzondere stel.

Op vrijdagochtend neem ik een andere route.  Eerst de post ophalen en dan naar kantoor. In het statige gebouw aan de overkant van de Utrechtseweg is sinds kort het Leger des Heils neer gestreken. De grote ramen geven alle geheimen prijs, zeker nu de verlichting overal brand. Al een paar keer viel hij me op. Ik schat hem een jaar of 12. In het kleine, helder verlichte kamertje waar alleen een tafel en drie stoelen staan, zit hij aan het hoofd van de tafel.  Aan zijn rechter en linkerkant twee dames, die, zo lijkt het, voortdurend op hem in praten. Hij zit zo ver voorovergebogen dat hij bijna zijn gezicht tussen zijn kniexc3xabn stoppen kan. Ik heb medelijden met het mannetje. Zoxe2x80x99n kind moet je troosten, denk ik telkens als ik hem zie. Kijk nou toch wat een hoopje ellende . Ik onderdruk de neiging om even te blijven staan. Het tafereel maakt mij verdrietig.

Zojuist heb ik eens even opgezocht wat ze daar nu precies doen. Ik word er niet vrolijker van

Het is vreemd stil in mijn straat. Iedereen (behalve ik) is waarschijnlijk gewoon vroeg de deur uit. Bij de bushalte staan dezelfde mensen die ik keer op keer daar tegenkom. Mijn xe2x80x98goedemorgen xe2x80x99wordt maar spaarzaam beantwoord.

De jongen in de bus haalt gexc3xafrriteerd zijn tas van de stoel, als ik aangeef daar graag te willen zitten en duikt dan meteen weer in zijn boek. Ondanks dat hij bijna vol is, is het stil in de bus. Ongemakkelijk zwijgen en oogcontact vermijden lijkt het motto. Halte station verdringen de passagiers zich bij de uitgang om als eerste de verstikking in de bus te mogen verlaten. Grauwe lelijkheid slaat je in je gezicht. Vierkante gebouwen met grote neonreclames. Een enorm spandoek geeft aan dat het gebouw te huur is. Je zou geld toe moeten krijgen om daar leven in te brengen.

Een lege hal, de kerstboom is in de vakantie geruisloos verdwenen. Vanuit de keuken klinken stemmen, de thee staat al klaar op de balie. We zijn weer begonnen.

Zoals beloofd, de Introdans Kerstboom. Let u ook even op de bevallig gedrapeerde pingpongballetjes?

Elk jaar weer is het een uitdaging om de Introdans Kerstboom een nieuw een, anders dan vorig jaar, uiterlijk te geven. Aangezien er ook haast geen budget voor is, moet ik werken met materiaal dat in onze kostuumberging voor het grijpen ligt. Zo hebben wij hem al eens versierd met linten en restjes stof. Kleine kroontjes kwamen ook al eens voorbij en vorig jaar waren het zwarte en witte ballonnen die de boom uniek maakten.

Dit jaar heb ik mijzelf weer overtroffen al zeg ik het zelf. Helaas kwam ik nog een en ander te kort voor ik naar huis toe ging, maar dat hoop ik a.s. maandag op te kunnen lossen.

Pingpong balletjes, meer zeg ik niet