Het voordeel van op huizenjacht zijn is dat je weer een andere taal leert. De makelaarstaal. Ze houden er een heel ander jargon op na. Een zolder wordt ineens een 2^e verdieping, een pand met mogelijkheden betekend dat je er eerst een ton in moet stoppen om het toonbaar te maken en de benedenverdieping is gewoon het souterrain. De panden waar je voor belt zijn xe2x80x9ctoevallig net verhuurdxe2x80x9d en ze hebben ook stuk voor stuk een interessant object xe2x80x9cnet binnengekregenxe2x80x9d. Er staat altijd ergens een pand xe2x80x98bijnaxe2x80x99 leeg, waar je dan wel een half jaar op wachten moet en dan blijkt dat de eigenaar het pand liever in zijn geheel verhuren wil. Parkeerplek om de hoek betekend een half uur lopen en de knusse stadstuin is een betegelde ruimte van een vierkante meter die ook net geen zon vangt in de zomer.

Het zijn ook allemaal dezelfde types, keurig in pak, blinkend gepoetste schoenen en dezelfde snelle babbel, die beloven dat ze je op de hoogte zullen houden, je zullen waarschuwen zo gauw er ook maar iets interessants voorbij komt. Wil je dus zo goed zijn om je kaartje even af te geven? Als je op dat moment laat weten niet in het bezit te zijn van een visitekaartje val je onder de categorie kansloze armoedzaaier. Terwijl jij nog wat nadreunt van alle informatie die je het laatste half uur over je uitgestort gekregen hebt, neemt hij zijn mobiel op en hoor je hem, terwijl hij zich van je afwendt, nog net zeggen. xe2x80x9cWelk pand ?..ah, nee, helaas, heb ik net verhuurd, maarxe2x80xa6xe2x80x9d