Tjonge jonge, nou! xe2x80x99t Is wat, 22 jaar. Gisteren dan. In veel voor en af en toe een klein beetje tegenspoed. De balans staat redelijk in evenwicht, nu. Het is maar goed dat ik er zelf nog even aan dacht gistermiddag, anders was het geheel geruisloos aan ons voorbijgegaan. Net als de afgelopen 22 jaar min of meer voorbijgevlogen zijn.

Over drie jaar maken we er wel een echt feestje van

U zou misschien kunnen denken dat ik iets te vaak bij mack over de vloer kom, maar ik kan u met de hand op mijn hart verzekeren dat hetgeen ik zodadelijk met u ga delen de  waarheid is en niets anders dan de waarheid.

Eergisteren heeft de man ontdekt dat onze tuinschuur niet meer van ons is, maar dat een enorm insect intrek genomen heeft. In eerste instantie dacht hij dat hij een muis lopen zag, maar het was een spin met giga afmetingen. Een vogelspin is er niets bij. Aan het plafond heeft zij een web gesponnen dat de dichtheid heeft van een klamboe en her en der hangen de uitgezogen overblijfselen van spinnen die, op zijn zachts gezegd, mij bij hun leven nachtmerries zouden bezorgen (als ik de slaap al zou kunnen vatten als ik wist dat ze ergens in mijn buurt rondkropen).

U zult natuurlijk om bewijs gaan vragen want ik begrijp best dat u twijfelt aan mijn verhaal, maar daar kan ik helaas niet aan tegemoet komen. Ik heb weliswaar een dappere poging ondernomen gisteren, maar telkens als ik de schuurdeur open verstopt het monster zich achter een oude plantenpot op de bovenste plank. Godzilla heeft overigens oerkrachten,want vanochtend stond de deur van het schuurtje (dat ik zeer zeker weten dicht had gedaan om haar het verhuizen naar mijn huis niet makkelijker te maken) op een kier.

Ik ben een hoop, maar niet levensmoe, dus die foto kunt u op uw buik schrijven.

Terwijl ik probeer mijn vermoeide hoofd te laten ontspannen kijkt de man met enorme verveling naar de wedstrijd van het Nederlandse elftal. De man houdt niet van dit soort wedstrijden, te gemakkelijk, teveel wisselingen en het gaat nergens om. Dat neemt wat hem betreft meteen de spanning weg. Hij heeft wel genoeg spanning op medisch gebied. Er blijkt een enorme vernauwing te zitten in de buis waar de zenuwen zitten die zijn benen aansturen. Het gevolg is dat hij constant door zijn xe2x80x9choevenxe2x80x9d zakt, zoals hij het zelf grafisch uitdrukt (Rotterdammers zijn geniaal in het bedenken van unieke zegswijzen en uitdrukkingen) . Een operatie is het enige wat hem helpen kan, maar daar is de man dan weer niet gecharmeerd van. Dokters en ziekenhuizen dienen te worden gemeden, net als de belastingdienst en bureau parkeerbeheer in Rotterdam.

Volgende week mag hij verschijnen op de afdeling orthopedische chirurgie. Ik ga heel veel uithuizig zijn de komende week.

Overigens, waar komt de naam Faas vandaan? Daar wist de man het antwoord niet op en als er iets is wat ik niet kan uitstaan dan is het met vragen blijven zitten.

Wij hier in het oosten hebben niets van de zondvloed van gisteren meegekregen. Bijna niets dan. Een spatje hier en daar en 2 minuten hevig net tijdens het journaal. Dan behoort heel Nederland toch netjes voor de buis te zitten en maakt het verder niet veel uit. Het is duidelijk dat de verschillen landelijk weer heel erg groot waren.

Op weg naar de bus fietsen ze mij voorbij, moeder voorop twee jongens volgen braaf op hun eigen fiets. Een klein gesprek volgt en even later zegt de kleinste (die mij waarschijnlijk nog nooit heeft horen spreken) xe2x80x9cMam! Die mevrouw is Belgisch!xe2x80x9d Belgischxe2x80xa6. Limburgs, twee landen maar in het gehoor van een kind is er geen verschil.

Het was zoxe2x80x99n typische, dertien in een dozijn, zondag. Later op dan normaal, weinig kinderen aanwezig dus vooral rust in huis. Geen gepiep van telefoons, geen trap op trap af geren en geen gegil van zoon nummer een naar dochter om nu eindelijk haar klep eens dicht te houden. Haar zangoefeningen brengen hem nog wel eens aan de rand van de waanzin.

Een luie rustige zondag en mooi weer. Warm genoeg om mouwloos de hond uit te laten en om op blote voeten naar de schuur aan de voorkant van het huis te lopen. Een zondag zonder veel ophef. Een klein minpuntje, een minuscuul smetje op een anders vlekkeloze dag. Ik kijk vanuit mijn keukenraam nog steeds tegen die %$@&)*&%@!^* caravan van de buren aan. De man en ik kunnen het niet eens worden wie ze nu eindelijk eens op dit onbeschofte gedrag gaat aanspreken.

Ik ben dus niet de enige in dit huis die conflicten vermijden wil

“Gewoonlijk houdt men van zijn streek zó maar, om de natuurlijke reden: omdat het de geboortegrond is “x9d Zo begint de tekst van het boek dat ik zojuist per post toegestuurd kreeg.

Weken geleden kwam ik toevallig de naam Hub Leufkens tegen. Omdat alles met de naam Leufkens mij interesseert zocht ik verder Hij werd geboren op 19 december 1894 in Dxfclken (D) als oudste uit een gezin van veertien kinderen. In 1895 kwam de familie naar Heerlen en exploiteerde onder andere in de Dautzenbergstraat 10 een slagerij.

De jonge Leufkens, die een opleiding als onderwijzer volgde, was al in zijn jeugdjaren begonnen met fotograferen. Tussen 1922 en 1926 ontstonden zijn mooiste en bekendste foto’s.
Zijn werkterrein was heel Limburg, maar er zijn ook foto’s uit Amsterdam van hem bekend.

Het door mij gekochte boek bevat prachtige foto’s van Limburg zoals het er in mijn jeugd en ver daarvoor moet hebben uitgezien. Catsop en Pesaken dorpjes waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Oude beroepen en kerkjes, kastelen en boerderijen. Allemaal vastgelegd op zwart wit maar waar de liefde voor het land duidelijk uit naar voren komt.

Mocht u meer willen weten en vooral zien, hier wordt binnenkort het oeuvre van Leufkens in zijn volle omvang gepresenteerd.

In het kader van xe2x80x98zit xe2x80x98ie of zit xe2x80x98ie nietxe2x80x99 heb ik een mini onderzoek gedaan. De uitkomst is niet echt verrassend te noemen, maar toch wil ik mijn vrouwelijke lezers graag deelgenoot maken van mijn bevindingen. Aangezien het om een nogal gevoelig onderwerp gaat, zal ik proberen zo min mogelijk in details te treden, alhoewel dat soms onvermijdelijk is. Het moge duidelijk zijn dat ik niet verantwoordelijk wil zijn voor welke schade dan ook die het lezen van dit stukje met zich mee zou kunnen brengen. U bent er klaar voor?

Sinds het verschijnen van de string in de huidige vorm, heb ik dit pikante kledingstuk gemeden als de spreekwoordelijke pest. Niet alleen heeft het baren van kinderen hier en daar aanzienlijke schade toegebracht maar ook het verval van mijn ooit zo strakke en, ja ik mag dat rustig stellen, goddelijke lijf laat het niet toe dat er ook maar de kleinste wrijving in mijn bilspleet plaatsvindt. Het dragen van ondergoed werd dus beperkt tot de standaard sloggi die buik en billen compleet bedekt. Het dragen dezer onder een nogal strakke witte zomerbroek liet mijn dochter steeds rillen van afschuw. xe2x80x9cEeeeeeuuuww, mam! Ik zie je onderbroekxe2x80x9d was dan ook een veel gehoorde kreet in huize Loesje. Er zat niet veel anders op dan, of onderbroekloos de zomerbroek in, of een ander soort van bilbedekking vinden die dit probleem zou kunnen oplossen

Tot mijn grote vreugde had mijn zus een soortgelijk dilemma. Zij deelde haar ondergoed ook liever niet met de rest van de wereld die Leiden heet en had van een kennis, goede vriendin, buurvrouw ( u mag hier zelf invullen) de gouden tip gekregen. Huidkleurige sloggies met korte pijpjes. De oplossing voor het probleem, onzichtbaar onder welk kledingstuk dan ook en met een perfecte pasvorm. Den Haag centraal (waar anders?) heeft een klein winkeltje in sokken, pantyxe2x80x99s en, jawel ..sloggies. De aankoop was snel gedaan en tot vandaag lag het kleinood in de daarvoorbestemde la te wachten op het moment suprxc3xaame. De testreet rit

U mag nu drie keer raden wie de hele dag haar onderbroek tussen haar bilspleet vandaan heeft staan plukken?

Al de hele middag galmt er muziek over onze wijk. Op het voetbalveld een eind verderop stonden vanochtend ineens een klimwand, een springkussen en tekende zich de contouren van een rommelmarkt af. Op het moment dat ik mijn rondje met de hond deed was het nog betrekkelijk rustig en tussen alle troep bevond zich weinig tot niets dat ik echt heel erg graag zou willen hebben. Later begon de muziek. Reggae, een Afrikaanse band, Marokkaanse (?) muziek en een stemmige soulband wisselden elkaar in hoog tempo af.

Het dansbeest in mij wiegt mee op het ritme laat mijn voeten geen minuut stilstaan. Ik denk dat ik zo maar eens die kant opga. In mijn eentje een feestelijke einde aan mijn vakantie maken.

NB Dat heb ik weer, kom ik op het sportveld aan, is het net afgelopen.

Gisteren lag de kar, die ik tot nu toe alleen vulde met dat wat op het briefje stond en verder niets, weer vol met koekjes, snoepjes, een halve vlaai, appelflappen en nog meer van dat soort lekkers. De man is een nog grotere zoetekauw dan ik. Nu de hij op het nest teruggekeerd is zal het pas echt duidelijk worden of ik aan mijn laatste verslaving weerstand bieden kan.

Tot nu toe heb ik me enkel vergrepen aan een tros druiven.

Ze staat haar tanden te poetsen, handdoek om haar natte haar. xe2x80x9cJe lijkt een beetje op Maria zoxe2x80x9d zeg ik terwijl ik haar bed opmaak. xe2x80x9cDat kanxe2x80x9d is haar antwoord xe2x80x9cmaar ik zou oppassen met dat soort opmerkingen want die was zwanger voor ze het wistxe2x80x9d

Bijdehante dochters moet je nooit in de kaart spelen.