De zoveelste editie van de jaarlijkse zussendag vond gisteren in Arnhem plaats. Samen verkenden we delen van Arnhem die ik nog nooit nader bekeken had. Begonnen werd in Klarendal waar onlangs de opening van 100%mode plaatsgevonden heeft. Met zxe2x80x99n vijven in twee fietstaxixe2x80x99s  die gewoon  schreeuwen om gebruikt te worden. Voor 3,50 euro per persoon, vervoer op maat.

Het beperkte aantal ondernemers die inmiddels hun zaak geopend hadden, gaven ons het gevoel welkom te zijn. Regelmatig werden wij uitgenodigd om toch even binnen te komen kijken. Geheel vrijblijvend. Geen drukte, veel uitleg en een hartelijk xe2x80x9ctot ziensxe2x80x9d, ook als we met lege handen naar buiten gingen.

Op het terras van Goed proeven bespraken we de rest van de dag onder het genot van een drankje en een kleine lunch, vissoep met de zilte smaak van de zee, tongstrelend. Door naar de binnenstad. Via de Koningstraat doken we de Arke Noach in om de grootste drukte te ontvluchten en te genieten van de kleine galerietjes en soms exclusieve winkeltjes in de smalle straatjes achter de Bijenkorf. De Eusibiuskerk lieten voor wat hij was. Via de Bakkerstraat en het Hemelrijk ploften we uiteindelijk voor een welverdiend drankje neer op het terras voor de voormalige Dans Academie. Schaduw en betrekkelijke rust.

Bepakt en bezakt brachten we uiteindelijk ook nog een bezoek aan mijn nieuwe werkplek. De dames waren onder de indruk. Van het kantoor maar ook van Arnhem.

Voor het eerst sinds ik hier woon heb ik Arnhem door en met andere ogen bekeken. Als je de Rijn, Ketel en Roggestraat weet te vermijden valt er in Arnhem meer dan genoeg te zien en te genieten, moet ook ik aan het einde van de dag bekennen als ik uitgeput en met een heel tevreden gevoel op de bank plof.

Een kamer met uitzicht op zee, wandelen langs de vloedlijn met je voeten door het zoute koude water. Kinderen die grachten graven rondom zandkastelen en wachten tot de zee zijn werk gaat doen. Schelpen die vragen om te worden opgeraapt. Blote minimensjes, emmertjes in hun hand, hollend op weg naar het wegtrekkende water, achtervolgd door vader of moeder. Liggend op het natte zand wachten tot het water je voeten bereikt om snel weer achteruit te kruipen. Spetteren en spatten tot de ander ook helemaal het water induikt. Na al die jaren spelen ze nog steeds dezelfde spelletjes, zijn de zeefjes, de emmertjes en de schepnetjes nog net zo in trek als toen.

Katwijks witte kerkje, het hofje, de vuurtoren en de steegjes achter de huizenrij. Een kort weekend lang was ik weer kind, samen met mijn broers en zussen. De zon zien verdwijnen achter de horizon. Een oranje gloed schittert op het water. Feest tot klokslag 12, de zondagsrust is hier nog heilig. De wandeling terug, een lange stoet blije mensen. Slapen op het geluid van de golven.

Als ik mijn neus op mijn huid duw en heel diep inhaleer dan reuk ik nog net een klein beetje naar zilte zee.

Dit weekend viert het meisje met die mooie lange vlechten haar 60^ste verjaardag. De plek waar wij morgen samen komen heeft voor ons allemaal iets heel speciaals. Katwijk aan Zee, de plaats waar wij menige zomer onze dagen sleten, maakt opnieuw een invasie van Limburgers mee. De laatste keer dat wij in dit hotel samenkwamen was om de 80^ste verjaardag van onze moeder te vieren. Dat was ook de laatste keer dat wij compleet waren. Inmiddels zijn onze moeder en zwager overleden, is onze jongste broer aan vrouw nummer drie bezig en heeft onze oudste nicht haar eerste kind. Al dat en die verjaardag zijn natuurlijk genoeg redenen om weer eens ouderwets samen te scholen.

Maandag hoop ik jullie met geweldige momenten te kunnen vermaken. Jammer dat ik de geur van de zee niet mee naar huis nemen kan.

Wij maken vandaag een rit van twee uur om in het zuiden (Simpelveld, zuidelijker kan bijna niet) de eerste communie van mijn neefje mee te gaan vieren. Limburg, familie en feest. De perfecte combinatie als u het mij vraagt. Nu alleen de zon nog.

Laat ik eens beginnen met het voorstellen van Merel. Amper drie maanden oud windt ze haar vader al om haar kleine vinger. Zij is diegene die mij de titel xe2x80x9coud xe2x80x9c bezorgt heeft, oudtante in dit geval. Waarvoor mijn dank. Waar zouden al die jachtige tweeverdieners toch zijn, zonder al die opaxe2x80x99s en (in dit geval) omaxe2x80x99s die tijdelijke zorg voor hun eigen achterkleinkinderen van hun kinderen overnemen. Het geen straf om zoiets te mogen doen heb ik nu uit eerste hand ervaren. Merel is het type kind dat straks de ideale schoondochter gaat worden. Geen enorme grote mond opzetten, geen last van de warmte, braaf haar fles leegdrinken en dan is ze nog lief  op de koop toe. Stiekem heb ik haar in gedachten al gekoppeld aan de zoon van mack maar daar heeft de P. al een optie op geloof ik. Alhoewel, als dat ongevraagd is dan maak ik alsnog een goede kans.

De Leidense merenwijk, Katwijk en Den Haag moeten het weer zonder mij doen en ik zonder hen. Op dit moment is de tropische hitte in mijn pc kamer niet te harden, tenzij ik geheeld ontkleed het toetsenbord bedien. Daar zijn mijn kinderen niet blij mee dus u begrijpt, het verslag laat even op zich wachten. Ik wil u wel alvast verklappen dat het geweldig was en dat ik wel naar Den Haag zou willen verhuizen (daar zal de man dan wel weer niet blij mee zijn) Zussen, het plein bij het binnenhof, zalm, salade en koude rosxc3xa9, een perfecte combinatie

Vandaag, dames en heren, wil ik alle gelovigen vragen een kaarsje aan te steken en alle niet gelovigen om hun duimen te gebruiken want vandaag gisteren begonnen de examens

Update: Zoon nummer een denkt dat hij het Nederlands aardig verknald heeft nu hij de uitslagen op de PC gelezen heeft, en dat is niet goed voor zelfvertrouwen. Zoon nummer twee komt morgen vandaag aan de beurt

Belt de jongste zoon..”Mam!..de hond heeft de hele gang ondergescheten!!” “Dat is niet zo mooi zoon, dat word dus opruimen”
“Ja, echt nie…hoe zou ik dat moeten doen dan?…het meurt hier als de.. ” ( dit woord ga ik u besparen. )
“Keukenrol, een paar vellen over elkaar heen, oprapen en in de wc dumpen.”
“Ech nie, wanneer kom jij naar huis?”
“Dat duurt nog wel een poosje zoon”
Omdat ik het zaakje niet vertrouw bel ik even later naar huis
“En? is het gelukt?…met opruimen?”
“Neu, het zat helemaal vastgeplakt…ik heb stoffer en blik gebruikt”
AAAAAAAGGHHHHH, drie keer raden wie dat dadelijk mag schoonmaken?
Juist ja..ik zei de gek..

en toch lig ik hier helemaal in een deuk…