en dan weet je dat je het verkeerde beroep gekozen hebt. Rijk worden door te schuiven met letters.

Ik kan nog steeds niet wennen aan de lege straten ’s morgens vroeg. Het dorp lijkt verlaten.

en zo ga je zitten in een volle trein want je wilt die bank toch zeker niet delen met vreemden?

Elke dag weer dat magische moment. De zon over de heuvels zien verschijnen.

Geen senseo maar ouderwetse gemalen koffie met een maatlepel.

De techneut weet alles van sql en het installeren van software maar heeft moeite met Duits. Mijn kennis van die taal is prima, maar vraag me niets over techniek. De lamme en de blinde dus..

De stad is vol van momenten zoals deze. Vaak vergeet is ze vast te leggen. Hier kon ik niet omheen.

Gekraakt en verworden tot en culturele broedplaats. Het trekt aan maar stoot ook af…Ik zie alleen verval.

Rondje bassin, ik kan niet wachten tot hier stoelen en tafels weer buiten staan en het bruist van leven…winterstilte is saai

Savoir-faire, weten te leven ..ook als dat leven even in kalm vaarwater terecht gekomen is.

We worden haarscherp in de gaten gehouden.

De fabriek lag ooit om de hoek, een muurschildering als herinnering. Kleurrijk servies van Regout.

Zoekplaatje op het station. Een selfie waar ik mee kan leven.

Deze poster roept bij mij beelden op van smoezelige advertenties voor telefoonsex in huis-aan-huisbladen. Het zal vast niet de bedoeling zijn. Ik ben gewoon te moe.. Nu snel naar huis en even niets meer.