Ze vliegen weer voorbij, dagen zonder ruimte voor de dingen die er toe doen. Gelukkig ben ik niet alleen.

De Dichters op Dinsdag voor een keer op woensdag. Dit keer speel ik niet zelf met woorden, maar plaats ik een gedicht van Carl de Strycker..

Ik ben vergeten

ik ben vergeten welke kleur
het licht in je ogen legt, vergeten
hoe je huid ruikt, hoe je lippen
de lach van mijn lichaam willen
likken, dat je zacht kan kijken dat
het lijkt of je huilt en lang en luid
kan liegen dat je bang bent
als je alleen moet liggen
ik ben vergeten wat ik dacht
wat ik mag en niet en weet
niet meer hoe je hebt geheten
ik ben je naam vergeten
wat ik je heb genoemd, dat
ik je heb genoemd en hoe

laat het me weten

Afbeelding: ING