Minder fraaie momenten uit Loesjes leven oftewel de lows in loesjes life (volgens de man ooit bekend als Roerganger). Het zou de titel van een verhaal kunnen zijn, ware het niet dat zulke momenten ook in het echt bestaan en mijn drempelvrees mij verbiedt ze openbaar te maken. Wie zet er nou zonder gxc3xaane zijn zwarte kant open en bloot op het internet. Je moet een masochist zijn of op zijn minst lichtelijk getikt. Het eerste komt bij mij niet in aanmerking en getikt, achxe2x80xa6ik ben wel voor ergere dingen uitgemaakt.
Toch zal ik, om meer diepgang te crexc3xabren en om mijn vaste lezers iets meer te laten zien dan het puntje van mijn tong, zo af en toe een poging wagen.Ik moet alleen nog de juiste ingang vinden, zomaar plompverloren middenin beginnen maakt het rommelig.
Mijn jeugd was, voor katholieke begrippen, redelijk normaal. Typisch Limburgs ook. Groot gezin, leven rond en met de mijn. Een gemeenschap in de ware zin des woords. Opgroeien met nonnen, de Kerk en een Almachtige die alles zag. Mijn vroegste herinneringen zijn dus ook vergeven van angst. Angst om te biechten, angst om niets te biechten te hebben en angst dat uit zou komen dat het gebiechte gelogen bleek. Want, als je niets gedaan had, dan verzon je toch gewoon maar iets? Het enige waar dit later toe leidde was dat ik een vrijkaart had voor mijn losbandigheid. De druk om het kwade te ontdekken won het langzaam maar zeker van het beeld van hel en verdoemenis.
Marloes 
” . . .Wie zet er nou zonder gxc3xaane zijn zwarte kant open en bloot op het internet. Je moet een masochist zijn of op zijn minst lichtelijk getikt.. . ”
Of gewoon geen gxc3xaane hebben.Of gewoon dat je anders dan anderen bent of. . wat maakt het uit? Als je het zuiver doet zal het altijd respect oproepen .
Ben benieuwd.
Het lijkt me erg lastig om in zo’n sfeer op te groeien. En nog lastiger om er later een plek voor te vinden.
Ik vind het heel moedig om je zwarte kant op internet te zetten.
Mensen die dat niet doen, zullen zich wel zo erg schamen dat ze het niet durven.
Ik zelf ben ook een mens die er alles uitgooid hoor.
En het katolieke geloof vroeger,dat heb ik van dichtbij meegemaakt.
Ik had 3 vriendinnetjes die alledrie katoliek waren.
Nou en ik kan je zeggen, ook die waren iedere keer weer bang om naar de biecht te moeten.
Vind ik persoonlijk heel erg.
Hoi Marloes,
Hier nog zo een die opgegroeid is in een soortgelijk gezin, limburgse ouders. Een moeder die roomser was dan de paus. Het drukte een groot stempel op mijn jeugd.
Ik ben benieuwd van de rest van je verhaal.
Annemiek
Inderdaad, je ging niet voor niets de biechtstoel in, dus als er niets was, dan verzon je het wel. Ik vond, als kind al, de biechtvaders van die stiekeme gluurders.
niets mis met gxc3xaane, lijkt me. Maar als het mooie verhalen oplevert.. u hoort mij dan niet klagen : )
Biechten was heerlijk. Zoeken naar grote en vooral kleine zonden. Schuldbewustzijn! Opgelucht met een blank zieltje de kerk uit! Een specifieke vorm van gewetensvorming. Welke andere is beter? De protestantse? De joodse? Kants categorische imperatief?
What can I say? My friend is a lapsed Catholic and she says that it is the worst religion. Reading your story confirms that. Poor you!!
Asjeblieft, na deze diepzinnige Angelsaksische ontboezeming nu graag wat lichtere kost over priesters die in de sacristie aan misdienaars friemelden.
Siddhartha, nog maar net uit Kamalas lusttuin geflikkerd waar zijn ik in de eenheid vloeide.
@Siddhartha, mij boezemde het alleen maar onnoemelijke angst in. Wat voor zonden kun je als klein meisje in godsnaam begaan? Duivel hel en verdoemenis? De nonnen met hun uiterst geniepige en bijna saddistisch aandoende trekjes haalden alles uit de kast om ons de stuipen op ons lijf te jagen. (Schijn)heiligheid
Die klacht hoor je van meer katholieken. Ook is het duidelijk dat mensen zulke frustraties vaak een heel leven meedragen.
Ik weet niet wie deze Siddharta is maar hij doet flinke uitspraken. Is dat een poging om de discussie op gang te houden? Vreemd. Ik ben weer weg.
Ik geloof je Loesje. Ik zei ook niet meer dan dat het ritueel van zonden zoeken, schuldbewustzijn, berouw, catharsis en penitentie mij grote opluchting bracht. En dat voor een paar Weesgegroetjes, Onzevaders en een schuldbelijdenisje 😉
Er schoten mij met het grootste gemak zoveel kleine zonden te binnen dat de biechtvaders geregeld mijn litanie voortijdig afbraken met de absolutie. Bijna alle klasgenoten zaten immers nog in de banken op hun beurt te wachten. En oh, wat was ik vaak graag nog wat langer in de biechtstoel gebleven, want met de duur van het verblijf groeide je status in de klas. Vond ik dat ik te snel naar buiten werd gewerkt plakte ik er nog een minuut of tien vrijwillige penitentie aan vast. Want ook de tijd dat je met je handen voor de ogen de indulgentia afsmeekte gold als indicator voor je zondigheid. 😉
En kleine zonden bedenken? Geen moeite! Bijna alles wat ik deed was wel een kleine zonde: niet meteen gedaan wat mijn moeder me opdroeg, kersen bij de buurman geplukt, onkuise gedachten doordat ik op negenjarige leeftijd al verliefd was op Mariska de Circusprinses. Doorgaan? 😉
Ik ben er in ieder geval een brave, menslievende, ongefrusteerde jongeman door geworden. En…. met een heilzame invloed op mijn omgeving! ;-))))))
Mijn cynisme ontwikkelde zich overigens pas later, toen ik begon te denken dat ik die grote opluchting ook bij dure psychotherapeuten zou kunnen kopen.
Plato, ik neem nu mijn pilletje. 😉
@Siddhartha, u draaft door! maar dat is eigenlijk ook niet verwonderlijk met zo’n naam (goed gevonden overigens, maar wel een lastige om te typen)
Ik wist nooit hoe snel ik die stoel uit moest komen, het donker, de man achter het ruitje alles boezemde mij grote angst in. Misschien is dat wel de reden dat ik mijn leven lang geplaagd word door nachtmerries?
Ook ik ben katholiek (en dus met de kerk en het biechten) opgevoed. Ik heb er geen nadelige gevolgen aan overgehouden……denk ik. Ik kom echter niet meer in de kerk en houd geloven helemaal voor mezelf.
@Trui, ik wil niet persxc3xa9 zeggen dat ik er alleen maar nadelige gevolgen van ondervonden heb. Het Katholicisme heeft ook heel veel mooie dingen die ik koester. Alleen die belachelijke biecht…
Siddhartha: ga eens onder een boom zitten, dat wil nog wel eens helpen :-).
Onder een boom gaan zitten, Plato? Goed idee! Dat is hier in Kamalas lusttuin, waarin ik na een zielige chemotherapie nu weer ben toegelaten, zelfs in deze tijd van het jaar een weldaad voor geest en lichaam. Maar wat doe jij dan, daar in dat koude kikkerlandje? Of heb je soms een wintertuin? 🙂
Loesje ik vermoed dat jouw afkeer van sommige aspecten van het katholicisme een specifiek probleem is van meisjes die indertijd door nonnen zijn onderwezen en/of strenggelovige ouders hadden. Katholiek opgevoede mannen van mijn leeftijd hoor ik tenminste aanzienlijk minder vaak over dat soort kwesties lamenteren.
Niets is perfect, dus zeker ook geen religie die al zoxe2x80x99n tweeduizend jaar meegaat. Maar voor de vorming van ons collectief geweten van groot belang was en nu nog voor veel mensen het enige houvast in het leven is. Ikzelf ben trouwens, net als jij, ook meer een culturele katholiek dan een gelovige.
Ik neem voor dat houvast als voorbeeld een ouderpaar dat ik goed ken en twee kinderen heeft verloren. Heel veel verdriet en wanhoop! Enkele weken na de begrafenis van de laatstoverledene, nog volop in het rouwproces, vernamen ze dat de vriend van het enige overgebleven kind teelbalkanker had. Geopereerd! Geen uitzaaiingen! Opluchting! Enkele weken geleden, net de hypotheek voor hun eerste huis afgesloten, hoorde ik dat er bij een controle toch uitzaaiingen naar de lymfeklieren en een long waren geconstateerd. Drie zware chemokuren. Prognose 90%, dat gelukkig wel.
Wat ik bedoel te zeggen is dat er maar heel weinig normale mensen zoveel verdriet kunnen verwerken zonder daar op een of andere manier een zingeving voor te zoeken. Dat ouderpaar heeft die gevonden in het rotsvaste geloof dat ze hun kinderen in het hiernamaals zullen weerzien. De geestelijken van hun parochie hebben ze daarbij op een, voorzover ik dat kon waarnemen, werkelijk bewonderswaardige wijze gesteund.
Ik heb getracht daaraan mijn steentje bij te dragen door ze te vertellen dat het, buiten dat gewoon te geloven, ook nog eens heel rationeel is om er van uit te gaan dat er een hiernamaals vol gelukzaligheid is. Mijn argumentatie was gebaseerd op de premisse dat gezien de empirische kennis die beschikbaar is, de kans dat het hiernamaals bestaat even groot is als dat het niet bestaat. Fifty-fifty dus! Aangezien het bestaan van zoxe2x80x99n ding een veel aangenamere gedachte is dan het niet-bestaan is het voor mensen die hun aards geluk willen optimaliseren, en dat willen toch de meesten, heel verstandig om in zoxe2x80x99n ding te geloven.
Waarschijnlijkheidstheoretisch zal er in die eenvoudige redenering wel iets niet kloppen anders zou een van die onnoemelijk knappe knoppen die het katholicisme in al die eeuwen heeft voortgebracht er wel voor gezorgd hebben dat dit als aanhangsel bij het Nieuwe Testament was gekomen. Maar voor gewone verstandjes als dat van mij en het betreffende ouderpaar is het in ieder geval een plausibele conclusie.;-)
Er is dan wel nog een probleem: een dergelijke redenering kan in uiterste consequentie tot zelfdoding aanzetten. Daarvoor moet dan een tegenkracht, een rem, gezocht worden. Is misschien de compromisloze afwijzende houding van de Kerk tegenover zelfdoding en euthanasie een uitvloeisel van dat remmechanisme? Ik weet het niet!
Wat ik wel weet is dat veel mensen met een voortreffelijk verstand – en voorzover dat uberhaupt van belang is ook nog een academisch gekneed verstand xe2x80″ op de grenzen van hun verstand gestuit zijn bij het zoeken naar de zin van het leven en tot de conclusie zijn gekomen dat op dat punt aangekomen religie en geloven de enige uitweg is.
Tot zover xe2x80x98Das Wort zum Sontagxe2x80x99 😉
Biechten ja, daar ging het over. Dat biechten ook leuk kan zijn. Zoiets!
Ik stapte als tienjarige de biechtstoel in. De biechtvader herkende me en zei xe2x80x98Maak het kort mijn zoonxe2x80x99. Ik toen: xe2x80x98Kurzgefasst Vater, bin ich Teil jener Kraft die stets das Bxc3xb6se will und stets das Gute schaftxe2x80x99. Waarop de pastoor-emeritus als door een horzel gestoken uit de biechtstoel sprong en halfstruikelend naar het altaar rende. Onderwijl gillend xe2x80x98Mefisto, Mefisto, de duivel zit in mijn biechtstoelxe2x80x99. Bij het altaar aangekomen trok hij met een paniekerige beweging het tabernakeldeurtje open en sleurde de monstrans eruit. Pas toen hij die met gestrekte armen voor zich uit kon houden kwam hij enigszins tot bedaren.
Ik wachtte nog even in de biechtstoel en vertrok toen. Liep langs mijn vriendje die na mij aan de beurt was en zei nonchalant en schouderophalend xe2x80x98Geen penitentie! Ik wacht buiten op je!.xe2x80x99
Dat zou zo echt gebeurd kunnen zijn, want in die tijd woonde ik bij mijn Duitse grootouders. Een bed voor mij alleen had ik alleen maar als een van mijn drie ooms die nog thuiswoonden en mijnwerker waren nachtschicht had. Meestal sliep ik in het bed van mijn grootouders. Een nacht lagen ze op elkaar en maakten merkwaardige bewegingen. Toen hoorde ik mijn opa opgewonden hijgen: xe2x80x98Marieche las gehen (jammer genoeg heette mijn oma niet Gretchen), das brauchst du nicht zu beichten, wir sind jetzt Teil jener Kraft die das Bxc3xb6se will und das Gute machtxe2x80x99. Van hier naar de biechtstoel is het dan toch zover niet meer? En trouwens, misschien had Goethe zelfs zoiets in gedachten toen hij de Faust schreef 😉
Ik wilde eigenlijk nog vertellen wat er de volgende ochtend in de sacristie gebeurde toen ik daar met mijn vriendje aankwam voor het dienen van een begrafenis. Maar ik vrees nu al dat je blog zoveel tekst niet vreet.
Maar wel nog even vermelden dat Siddhartha ooit een echte mijnwerker is geweest die twee jaar lang echt steenstof heeft gevreten van 800 meter onder de grond in de pijler Finefrau van de Willem-Sophia. En nu waarschijnlijk, als de mijnen niet dicht waren gegaan, nog steeds mijnwerker zou zijn. Nee dat kan niet, want 55 ben ik al geweest.;-)
@Siddhartha U draaft echt serieus door, zou u niet zelf eens een weblog beginnen? Ik ben er van overtuigd dat u genoeg te vertellen heeft.
Ik ben niet katholiek opgevoed, maar heb de biecht en de daaropvolgende absolutie altijd een vreemd fenomeen gevonden: volgens mij gaat de priester/pastoor daarmee op de stoel van God zitten en dat leek mij altijd zeer incorrect.
Tja Frans, ik heb daar geen moeite mee. Waarschijnlijk omdat ik ermee opgegroeid ben. Misschien ook wel doordat ik niet zo principieel geaard ben en geneigd ben om zulke dingen vooral op hun resultaten te beoordelen.