Op zich is het geen nieuw fenomeen: als je tien jaar geleden naar de krant stapte met een verhaal dat schadelijk was voor het bedrijf waar je werkte, stond je de volgende dag ook op straat. Absolute vrijheid van meningsuiting heeft nooit bestaan.
de grens is erg vaag vind ik.
mag je informatie lekken die eigenlijk onder de geheimhoudingsplicht valt die je bij sommige jobs moet tekenen, maar die van belang zijn voor de veiligeheid en gezondheid van kopers/gebruikers/ect. en dus s;lecht voor het bedrijf zijn of moet je je mond erover houden.
mag je wel of niet loggen over een rotdag waarin je alleen maar rotklusjes kreeg en zowat geen tijd om adem te halen.
ik denk dat zolang je geen namen noemt van collega’s en of het bedrijf men weinig heeft om je aan te pakken.
Vrijheid van meningsuiting bestaat niet echt. Ergens heeft ieder normaal functionerend mens een bepaalde rem ingebouwd om niet alles te zeggen wat men denkt. Sommigen noemen dat ‘tact’ of ‘verstandig zijn’. Als je je gal spuugt over bijv. je werkgever of familie op internet en je zorgt er niet voor dat degenen om wie het gaat onherkenbaar zijn…loop je een bepaald risico. Dat weet je. Ik vind het dus vrij stom om het dan txc3xb3ch te doen. Als je zo’n behoefte hebt om tegenover anderen te gaan schelden over iemand, dan is de bewuste relatie toch al geen fluit waard.
Dus,als ik het goed begrijp, mag iedereen wel zijn of haar gal spuien als het over bepaalde bevolkingsgroepen gaat, of over politiek, maar komt het in de persoonlijke sfeer, dan ben je verkeerd bezig?
@Marloes: Ach, je kunt natuurlijk ongestraft (want anoniem) je hart luchten over bijv. de door jou genoemde onderwerpen op internet (forums/blogs en zo). Er zijn zelfs bloggers die niets liever doen. Zij hebben de krant naast de pc liggen en huppekee, daar gaan ze, hoor. Afgeven op politici, afgeven op bepaalde maatregelen van bestuur, afgeven op…. maakt eigenlijk niet uit. Lekker ongenuanceerd die mening maar opschrijven. Sommigen worden daarbij niet gehinderd door enige kennis. Dat schrijft namelijk nxc3xb3g beter. Er zijn namelijk altijd wel lui die het met ze eens zijn en dat sterkt ze dan weer in hun mening. Je mag natuurlijk ook je hart luchten over de ‘vreselijke mensen’ die je persoonlijk kent. Alleen vind ik het allemaal niet zo zinnig. Je kunt beter afscheid nemen van lui, waar je zo’n hekel aan hebt, dat je zelfs de moeite neemt om ze op internet de maat te nemen. Lijkt mij verstandiger. Dus als je over je bedrijf negatieve berichten rondstrooit, dan kun je misschien beter verkassen. Trouwens, er is een groot verschil tussen tegen een vertrouwd iemand in een privxc3xa9gesprek je hart eens een keertje te luchten en pontificaal op internet hetzelfde doen. Daarbij vind ik dat vrijheid van meningsuiting vaak verward wordt met beledigingen uiten.
De vrijheid van meningsuitting wordt niet aangetast. Wel is het zo, dat je niet ongestraft alles kunt zeggen. Ik vind het wel begrijpelijk, dat een werkgever maatregelen neemt tegen een blogger, die in de fout gaat op het internet.
@ vedat, daar heb je het weer: een werkgever maatregelen neemt tegen een blogger, die in de fout gaat op het internet.
Wie bepaalt dat? Stel dat ik wel degelijk gelijk zou hebben in een intern conflict, wie bepaald dan dat ik dat niet openbaar zou mogen maken?
Ik heb dit onderwerp al eerder naar voren gebracht en ik kom er zelf ook niet uit. Mijns inziens is mijn persoonlijke mening wel degelijk van mij en mag ik die uitdragen waar en wanneer ik wil.Kwetsend bezig zijn (zoals ik vond dat bijv. Theo van Gogh behoorlijk kwetsend was) is iets anders. Vuil spuwen om je gal te halen ook.
Marloes, je mag het en niemand houdt je tegen. De relatie met de werkgever gaat er echter wel aan.
Maar dat is het gevaar als je zegt waar het op staat. Relaties gaan eraan, of je het nu over je werkgever, een vriend of wat dan ook hebt.
Stel je voor, de man gaat een blog beginnen. En heeft het alleen maar over de dingen die er mis zijn met jou. Dan mag hij dat doen en blijven doen. Daar sta je immers acher. Vrijheid van meningsuiting. Maar de relatie tussen jullie zal op z’n minst veranderen.
Eigen verantwoordelijkheid is weten hoever je kunt gaan. Ik zeg om die reden zelden iets over mijn werk en functie. En dat heeft volgens mij niet zoveel met de vrijheid van meningsuiting te maken. Denk ik.
Marloes 
Op zich is het geen nieuw fenomeen: als je tien jaar geleden naar de krant stapte met een verhaal dat schadelijk was voor het bedrijf waar je werkte, stond je de volgende dag ook op straat. Absolute vrijheid van meningsuiting heeft nooit bestaan.
de grens is erg vaag vind ik.
mag je informatie lekken die eigenlijk onder de geheimhoudingsplicht valt die je bij sommige jobs moet tekenen, maar die van belang zijn voor de veiligeheid en gezondheid van kopers/gebruikers/ect. en dus s;lecht voor het bedrijf zijn of moet je je mond erover houden.
mag je wel of niet loggen over een rotdag waarin je alleen maar rotklusjes kreeg en zowat geen tijd om adem te halen.
ik denk dat zolang je geen namen noemt van collega’s en of het bedrijf men weinig heeft om je aan te pakken.
Ik denk niet dat je beperkt wordt in je vrijheid van meningsuiting. Het gaat alleen maar ten koste van de relatie met je werkgever.
Als ik een paar keer vervelende dingen over een vriend zou schrijven, dan loop ik het rsico dat de vriendschap eindigd.
Vrijheid van meningsuiting bestaat niet echt. Ergens heeft ieder normaal functionerend mens een bepaalde rem ingebouwd om niet alles te zeggen wat men denkt. Sommigen noemen dat ‘tact’ of ‘verstandig zijn’. Als je je gal spuugt over bijv. je werkgever of familie op internet en je zorgt er niet voor dat degenen om wie het gaat onherkenbaar zijn…loop je een bepaald risico. Dat weet je. Ik vind het dus vrij stom om het dan txc3xb3ch te doen. Als je zo’n behoefte hebt om tegenover anderen te gaan schelden over iemand, dan is de bewuste relatie toch al geen fluit waard.
Dus,als ik het goed begrijp, mag iedereen wel zijn of haar gal spuien als het over bepaalde bevolkingsgroepen gaat, of over politiek, maar komt het in de persoonlijke sfeer, dan ben je verkeerd bezig?
@Marloes: Ach, je kunt natuurlijk ongestraft (want anoniem) je hart luchten over bijv. de door jou genoemde onderwerpen op internet (forums/blogs en zo). Er zijn zelfs bloggers die niets liever doen. Zij hebben de krant naast de pc liggen en huppekee, daar gaan ze, hoor. Afgeven op politici, afgeven op bepaalde maatregelen van bestuur, afgeven op…. maakt eigenlijk niet uit. Lekker ongenuanceerd die mening maar opschrijven. Sommigen worden daarbij niet gehinderd door enige kennis. Dat schrijft namelijk nxc3xb3g beter. Er zijn namelijk altijd wel lui die het met ze eens zijn en dat sterkt ze dan weer in hun mening. Je mag natuurlijk ook je hart luchten over de ‘vreselijke mensen’ die je persoonlijk kent. Alleen vind ik het allemaal niet zo zinnig. Je kunt beter afscheid nemen van lui, waar je zo’n hekel aan hebt, dat je zelfs de moeite neemt om ze op internet de maat te nemen. Lijkt mij verstandiger. Dus als je over je bedrijf negatieve berichten rondstrooit, dan kun je misschien beter verkassen. Trouwens, er is een groot verschil tussen tegen een vertrouwd iemand in een privxc3xa9gesprek je hart eens een keertje te luchten en pontificaal op internet hetzelfde doen. Daarbij vind ik dat vrijheid van meningsuiting vaak verward wordt met beledigingen uiten.
De vrijheid van meningsuitting wordt niet aangetast. Wel is het zo, dat je niet ongestraft alles kunt zeggen. Ik vind het wel begrijpelijk, dat een werkgever maatregelen neemt tegen een blogger, die in de fout gaat op het internet.
@ vedat, daar heb je het weer: een werkgever maatregelen neemt tegen een blogger, die in de fout gaat op het internet.
Wie bepaalt dat? Stel dat ik wel degelijk gelijk zou hebben in een intern conflict, wie bepaald dan dat ik dat niet openbaar zou mogen maken?
Ik heb dit onderwerp al eerder naar voren gebracht en ik kom er zelf ook niet uit. Mijns inziens is mijn persoonlijke mening wel degelijk van mij en mag ik die uitdragen waar en wanneer ik wil.Kwetsend bezig zijn (zoals ik vond dat bijv. Theo van Gogh behoorlijk kwetsend was) is iets anders. Vuil spuwen om je gal te halen ook.
Marloes, je mag het en niemand houdt je tegen. De relatie met de werkgever gaat er echter wel aan.
Maar dat is het gevaar als je zegt waar het op staat. Relaties gaan eraan, of je het nu over je werkgever, een vriend of wat dan ook hebt.
Stel je voor, de man gaat een blog beginnen. En heeft het alleen maar over de dingen die er mis zijn met jou. Dan mag hij dat doen en blijven doen. Daar sta je immers acher. Vrijheid van meningsuiting. Maar de relatie tussen jullie zal op z’n minst veranderen.
Zo moet je het zien, denk ik.
Hoi Marloes,
Eindelijk ben ik ‘redelijk’ bijgelezen met alle blogs!!
O ja, je bent altijd nog welkom om met het harten-project mee te doen!! Dus…???
Eigen verantwoordelijkheid is weten hoever je kunt gaan. Ik zeg om die reden zelden iets over mijn werk en functie. En dat heeft volgens mij niet zoveel met de vrijheid van meningsuiting te maken. Denk ik.