De zon, verrassend warm, op mijn rug, genietend van de ochtendrust en het gefluit van de vogels dat over en weer gaat. Tintelende frisheid kondigt de herfst aan. Het water weerspiegelt de bomen die langzaam maar zeker hun blad beginnen te verliezen. In een poel aan de rand van weg neemt een merel spetterend een bad. Mijn aanwezigheid schijnt hem niet te deren. Zondagochtend. In de verte roepen kerkklokken. Het geluid voert mij terug naar de kerk uit mijn jeugd. De St. Catharina kerk, waar wij allemaal onze eerste communie deden en onze doopbelofte aflegden. Van waaruit onze grootouders, ooms, tantes, vaders en moeders begraven werden. Waar het woord van meneer pastoor heilig was en waar de nachtmis het begin van de Kerst inluidde. Hoe hecht onze samenleving toen was.
Dezelfde hechtheid vind ik terug in het samenzijn met zussen, schoonzus en nichtjes. We delen zoveel meer dan onze voorouders. Lopen herinneringen dan ook niet altijd synchroon, enkele familieleden zijn bij sommigen zelfs helemaal in vergetelheid geraakt, maar dat wat belangrijk is, familie, staat hoog bij ieder van ons in het vaandel.
De schoonheid van de, door ons gisteren bezochte, St. Jan verbleekt bij mijn herinneringen.
Marloes 
Mooi geschreven Loes !
Dank je wel Renxc3xa9!
Een groot schrijfster is geboren.
Mijn relatie met mijn familie is tegenovergesteld. Ik ben jaloers.
Hartverwarmend vind ik het als familieleden goed met elkaar door de deur kunnen. En zo’n zussendag als jij meemaakte gisteren is helemaal top. Ik hoop dat jullie het nog lang kunnen blijven doen.
Dit moet je koesteren Marloes ik heb twee zussen die ik al ruim 15 jaar niet meer gezien heb,ondertussen heb ik de moed maar opgegeven helaas is dat het tegenovergestelde, dus wees er zuinig op.
Goede en leuke herinneringen zijn ook door niets te vervangen. Die horen gekoesterd te worden.
Mooi hoor, als je zo’n fijne familieband hebt. Ik heb die gek genoeg alleen gevoeld met ‘vreemden’, namelijk met de familie van een ex van mij. Jammer genoeg verdween met het vriendje ook meteen het hele zusjesspul en heb ik sindsdien vergeefs gezocht naar iets dergelijks.
Ik kan altijd erg genieten van harmonieuze gezinnen – en daarmee bedoel ik niet dat altijd alles koek en ei is, maar wel dat mensen zich echt lekker bij elkaar voelen, elkaar niet kunnen missen, elkaar onvoorwaardelijk vertrouwen en nog meer waardevolle dingen. Heb je dat, koester het zoals Marloes dat doet.
Gewoon fijn!
Dat is toch het allerbeste dat je van je vader en moedfer hebt meegekregen. Of niet?
Mooi is ie, he? Ik ben niet religieus, maar ik steek er altijd graag een kaarsje op. Tip: de kerststal in de Sint-Jan is ieder jaar weer prachtig.
Hoi Marloes,
Heerlijk dat jullie zo’n fijne dag hebben gehad. Zelf probeer ik na 25 jaar het contact met mijn half zuster op te pakken. Heb gemerkt na het eerste gesprek, dat, dat niet zo simpel blijkt te zijn. Er zit een heel mensen leven tussen. Dus zo lang het kan zou ik deze dag erin houden.
Groetjes
Marloes toch… Zit je in je Romantische Periode? Kijk je wel een beetje uit?
@ de P. even geduld, een bijzonder scherp stukje is weer in de maak. Een vrouw in de overgang is tenslotte onberekenbaar
Wat mooi verwoord, Marloes..! 😉
Marloes, een sfeervol beeld heb je weergegeven.
Er branden nu toch even mooi twee kaarsjes voor mijn dierbaren, prachtig zeg!
Heerlijk zeg, zo’n zussendag. Hier is het helaas al net zo als de vele reacties die al zijn gegeven…
Die merels storen zich helemaal nergens meer aan. Komt vast door die verrassend warme zon.