Bangkok, hoe beschrijf je een stad die zo enorm groot is dat er geen begin en geen einde aan te ontdekken valt? Ook niet als je later xc2 vanaf hetxc2 dak van het Banyan Tree Hotel een eindeloos uitzicht lijkt te hebben.

Na een (slapeloze) nacht vliegen is de hitte het eerste waar je mee te maken krijgt als je uit de koele hal van het vliegveld komt. Hartje zomer en temperaturen van 40C zijn normaal. Links rijden is het volgende maar onze taxi is koel en de brede autowegen zijn haast leeg, zo wen je snel aan het feit dat de chauffeur aan de verkeerde kant zit.

Om elf uur al aan rijst met kip en cashewnoten zitten terwijl je lichaam nog toe is aan ontbijt maakt de overgang niet echt gemakkelijk. De buurt waar we gehuisvest zijn is ver buiten het centrum en lijkt in de verste verte niet op de fotoxe2x80x99s die ik tot nu toe gezien heb. Een wirwar van straten, brommertaxixe2x80x99s die je van je sokken rijden en geen trottoirs of duidelijke oversteekplaatsen maken bewegen van a naar z een levensgevaarlijke missiexe2x80xa6.to je in de metro beland. Een oase van rust en koelte die je voor een habbekrats (25 bath , nog geen euro) naar het hart van de stad brengt.

Daar overvalt je het geluid maar ook de lucht van de voortdurende stroom verkeer, oude bussen, tuc-tucxe2x80x99s, brommertaxixe2x80x99s vrachtautoxe2x80x99s razen af en aan. De enige manier om veilig aan de overkant te komen zijn de loopbruggen die her en der geplaatst zijn. Hier vallen ook de militairen op die met hun hand aan de trekker de constante bewegingen beneden in de gaten houden. Het is politiek onrustig. Redshirts (aanhangers komen voornamelijk uit de arme bevolking) hebben de twee mooiste wijken bezet om nieuwe verkiezingen af te dwingen en het wordt toeristen afgeraden om deze te bezoeken. Vanaf grote podia en overal opgestelde luidsprekers wordt de massa toegesproken of gezongen terwijl het leger van een afstand toekijkt.

Je zintuigen krijgen de constante stroom nieuwe indrukken haast niet verwerkt, het enige wat wel onmiddellijk opvalt is de vriendelijkheid van de bevolking en de afwezigheid van agressie die wij in ons land al als niet meer weg te denken beginnen te aanvaarden.

Weer heel even xc3xa9xc3xa9n zijn met de Italianen, xe2x80x99s ochtends vroeg je handdoek deponeren op je vaste stek bij Bagno Paolo, banjeren door de branding, op zoek naar schelpen en jagen op kleine krabben. Lezen, lezen en nog meer lezen in de schaduw van de parasol terwijl je huid langzaam roodbruin kleurt. Tegen de middag terugslenteren naar het hotel voor de lunch en in de koelte van je kamer wachten tot het heetst van de dag voorbij is en je weer retour strand gaat. Genieten van het eten, pastaxe2x80x99s met schaaldieren of verse vis en soepen zo dik dat je lepel er haast in blijft staan. Tongstrelende wijn hoort er net zo bij als de olijfolie bij de salades die je helemaal zelf samenstelt.

Veel te snel zit je weer in de auto op weg terug. Nog een keer snuif je de lucht van de zee op uit de handdoek voor hij in de wasmachine verdwijnt en is Italixc3xab 2008 een herinnering die je toevoegt aan alle onvergetelijke anderen.

PS de man heeft niet alleen niets met pcxe2x80x99s ook een digitale camera hanteren is niet zijn sterke kant. Al ben ik haast niet te zien (kijk daar die vrouw bij dat pijltje) dan krijgt u in ieder geval een goede indruk van de aangename rust die op weekdagen heerst op de stranden van Marina Romea.

Even geen WOW, geen geneuzel over werk, geen muziek. De man en ik gaan op vakantie.

Af en toe hoor ik dingen die me zo raken dat het me moeite kost om ze op papier te krijgen. U weet dat de man tijdelijk invalt voor een collega. Hij is inmiddels aan een 10 daagse reis naar de Moezel begonnen. Gisteren kreeg hij nog een gedeelte van de passagiers aan boord. Onder hen een man van 94, (licht) dementerend, incontinent en niet meer kleding bij zich dan de kleding die hij aanhad. In de loop van de dag werd duidelijk dat hij verzorging nodig had, maar daar is aan boord geen personeel voor. De beste optie was om de man terug naar huis te laten gaan, maar alleen als dat op een verantwoorde manier zou gebeuren. De kinderen lieten telefonisch weten dat ze er niets voor voelden om hun vader in Keulen op te halen. Het reisbureau (dat al door de thuiszorg gewaarschuwd was dat deze man absoluut niet in staat zou zijn om zonder verzorging deze reis te maken) waste zijn handen in onschuld en de verzekering weigerde mee te werken als de man niet zelf een formulier ondertekende waarin hij verklaarde zelf naar huis te willen.

Zo goed en zo kwaad als het kon hebben de man en een medewerkster de oude baas vandaag onder hun hoede genomen. Ze hebben hem verzorgt en zijn natte kleding gewassen. Uiteindelijk zijn ze met hem naar een ziekenhuis gegaan om te zien of er niet een arts te vinden zou zijn die schriftelijk zou willen verklaren dat deze man niet tot alleen reizen in staat was. Morgen gaat hij terug naar Nederland.

Vanavond heeft de man een tijdje samen met de oude baas op het bovendek gezeten. Hij had twee hele lieve kinderen liet hij mijn man weten. Die heeft er maar het zwijgen toegedaan.

Af en toe hoor ik dingen die me zo raken dat het me moeite kost om niet te huilen

Internet onder handbereik en er geen gebruik van maken, duidelijker dan dat kan ik niet zijn. De man en ik hebben genoten van de eerste kinderloze vakantie in jaren. Ondanks zijn lichamelijk beperkingen en de extreme warmte hebben wij een klein gedeelte van de Toscane kunnen verkennen. Een ervaring die schreeuwt om meer. Colle di Val d’Elsa was een aangename verrassing. De beste vissoep ooit heb ik in het restaurant van dit hotel gegeten. San Gimignano, Siena, toeristischer kan haast niet. Volterra zo vol dat er geen parkeerplaats meer te vinden was, de route alleen was al de moeite waard.De slaperige dorpjes onderweg door de Apennijnen, Italie op zijn mooist. Marina Romea voor een week strand en rust. Salve de mooiste begroeting die ik ooit gehoord heb. Comacchio, (oftewel Klein Venetixc3xab) op zondag een verademing. Weer waren wij een met de Italianen, maakte ik mijn wandelingen langs de vloedlijn en genoten wij van het eten en de wijn. De heen en terugreis over de Gotthardpas, niet voor mensen met hoogtevrees maar zo veel mooier dan die akelige tunnel.

Bergen was, een lege koel en voorraadkast en een keuken die, op zijn zachtst gezegd, een  grote schoonmaak best zou kunnen gebruiken. Wie ooit heeft gezegd dat het leukste aan vakantie het thuiskomen is, kletst uit zijn of haar nek. Ik zou zo terug willen keren naar het langzame tempo die de warmte nu eenmaal met zich meebrengt.

Volgend jaar weer, dat staat nu al vast

xe2x80x9cZe moest eens weten hoe boos ik op haar benxe2x80x9d Telkens als ik aan haar denk (en dat is vaak) schiet dit zinnetje door mijn hoofd. Ze is niet het type dat in zeven sloten tegelijk loopt, maar deze actie laat mijn moedergevoelens, met name de angst die ik heb dat je kind iets overkomt, continue overuren draaien. Vorig jaar had ze het al aangekondigd. Met vrienden op vakantie, kamperen in Ierland. xe2x80x9cLeukxe2x80x9d was mijn eerste reactie. Tot vlak voor vertrek bleek dat ze geen camping besproken hadden maar xe2x80x98wildxe2x80x99 zouden gaan. Al onze vragen kregen hetzelfde antwoord. xe2x80x9cDat zien we dan welxe2x80x9d Het enige dat we zeker weten zijn de heen en terugreis die ze via onze pc geregeld heeft. Ik kijk dagelijks op de buienradar of ze tenminste droog zit, niet dat ik daar iets aan heb, ik weet namelijk niets eens waar ze zit.

xe2x80x9cJullie gaan me ook niet bellen hoorxe2x80x9d waren haar laatste instructies. xe2x80x9cik betaal me nu al suf aan mijn telefoon. Gesprekken naar Ierland kan ik daar niet nog eens bij hebben .xe2x80x9d Was dit niet waar mobiele telefoons voor uitgevonden zijn? Om ze vooral te gebruiken als je op welke andere manier dan ook onbereikbaar bent?

Fijn hoor dochter, ik hoop dat jij in ieder geval van je vakantie geniet. Ik zal pas gerustgesteld zijn als ik de 19^e je stem weer hoor via onze eigen vaste telefoon. Nu alleen nog maar hopen dat geen bericht in ieder geval goed bericht betekend.

Hoe geweldig het weer was (is) hoef ik u niet te vertellen. De meeste van ons belanden ook op de afgesproken tijd op de juiste plek. Behalve de twee nichtjes uit het diepe zuiden, die door hun drukke geklep in Heerlen vergaten over te stappen en dus via Voerendaal de weg naar Utrecht moesten vervolgen. xe2x80x99t Is familie dus dat zie je dan maar door de vingers. Onze tweede koffiepauze ( de eerste hadden we in verband met de voorgaande vertraging al op het station genoten) veranderde ook meteen maar in de lunch. Prima plek aan het water in de zon en een sloepenrace die, gratis en voor niks, aan ons voorbij trok. Gesprekken over vreugdevolle momenten, aanstaande feestelijkheden maar ook dood en verdriet kwamen aan bod. Even stilstaan bij hen die ons al verlaten hebben. Janneke was nu 27 geweest, onze oudste zus al bijna 5 jaar weduwe. Onze ouders, ooms tantes, te jong te snel te pijnlijk. Halve woorden zijn soms genoeg. Gelukkig was er ook voldoende ruimte voor de lach. Salvoxe2x80x99s die bij omstanders een glimlach losmaken. Gedeelde vreugde in de ruimste zin van het woord.

Bepakt en bezakt bezochten we aan het eind van de dag de Italiaan aan de waterkant. In de koelte van de kelders was het goed toeven. Klein minpuntje de grote groep mannen aan de andere tafel die met veel bravour indruk probeerden te maken op de paar dames in hun gezelschap. Ons verzoek of het misschien ook iets minder kon werd genegeerd. Bij het weggaan besloot men zelfs om extra veel geluid te maken. Erg volwassen. Desondanks was zussendag april 2007 weer een ongekend succes. De eerstvolgende ontmoetingen staan ook al vast. Een communiefeest in mei en een groots verjaardagsfeest in Katwijk in juni. Daar moet op gedronken worden.