Er is nog genoeg te doen. Mail te beantwoorden, lesjes te maken, telefoontjes te plegen en dan heb ik het nog niet eens over huishoudelijke taken. Met het mooie weer draait mijn lijf ook op een tandje minder. De balkondeur (balkon is een erg groot woord voor die vierkante centimeter) wagenwijd open. Aan de overkant schetteren opgewonden kinderstemmen, luid bellend fietsen ze achter elkaar aan. Wie het eerst bij het bruggetje aankomt heeft gewonnen. Ik wil alleen maar onthaasten, genietend van de geluiden die de zomer met zich meebrengt.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Maar ja; wie was er nu het eerst bij het bruggetje..? 😉
Ik heb geen idee Aad. De hoge rietkraag blokkeerde mijn uitzicht.
Als we allemaal een beetje onthaasten zou het er wat milder toegaan in de wereld.
Helemaal mee eens Cruella!
Als ik die kinderen spelend zie, terwijl ik zelf moet werken, zou ik de tijd wel even zo’n 25 jaar terug willen draaien.
Vooral luisteren naar al die vogels!