Al heel lang doe ik niet meer mee aan de modewedloop en dat heeft zo z’n voordelen.Voor het huidige modebeeld ben ik te oud,te gerimpeld en zeer zeker te uitgezakt, maar ik weiger me ook in de truttenpakjes te hijssen die qua leeftijd beter bij me zouden moeten passen. Het feit dat in mijn strijd om te stoppen met roken mijn lijf de strijd verloor tegen het stijgende aantal kilo’s maakte het argument om niets nieuws te kopen alleen maar sterker. Eerst afvallen, dan andere kleding. Ik ben dus een doorsnee gezicht in doorsnee kleding en ik voel me daar errug prettig bij. Mijn spijkerbroeken worden gedragen tot ze op de draad versleten zijn en ga dan maar eens proberen precies zo’n broek te vinden in de doorsnee kledingzaak..Niet dus " Nee helaas, die zijn er niet meer" zegt het vrolijke jonge ding in een felgekleurd kort shirtje terwijl ze misprijzend naar je gedateerde maar ozo prettige broek kijkt. Ik zucht en vraag wat ze me dan kan aanraden terwijl ik al weet dat ik daar nooit mee over straat zal gaan." Probeert u deze maar eens, helemaal van deze tijd" zegt ze en ik kijk al min of meer met afgrijzen naar het kledingstuk in mijn handen. Even later sta ik gruwelend voor de spiegel in de paskamer. Dat ben ik toch niet??…omg…dat ben ik?? de zin om te passen vergaat me ala minuut en als ik het gordijntje openschuif om het resultaat van een afstandje te bekijken (dat kan de boel misschien nog iets beter maken) voel ik de ogen van alle vrouwen spottend op mijn dikke achterwerk gericht en weet ik dat ik totaal voor joker sta. " Hij zit prima hoor" zegt het vrolijke ding. Ja, amme hoela…echt niet. Ik zie er niet uit en ik duik de paskamer weer in om mijn oude vertrouwde gevalletje weer aan te trekken. Voorlopig heb ik het weer even gehad met kleding kopen, die oude broek kan best nog even mee. Mocht de modepolitie ooit bij mij aan de deur komen dan arresteren ze me maar..