Gistermiddag kondigde onze dochter aan dat het nu toch wel tijd werd om er aan te beginnen en nadat ik van de eerste schrik bekomen was, heb ik haar eerst even om een paar details gevraagd. Waar?..met wie..dat soort dingen. De antwoorden die ik kreeg waren niet helemaal bevredigend en dus toog ik naar DE man, maar die had er veel minder problemen mee dan ik (dat schijnt bij mannen minder gevoelig te liggen)
Op het moment dat dochterlief de deur uitging (zo rond 10 uur) keken DE man en ik elkaar aan en na enig overleg stonden we allebei op en gingen in de auto achter haar aan. Op de plaats van het delict stond al een enorme rij mensen en we kwamen niet eens in de buurt van de ingang. Ik kon dus ook niet checken of er wel een nooduitgang was en of ze makkelijk weg kon komen als ze alsnog op andere gedachten zou komen. Omdat we toch in de stad waren zijn we meteen maar even de kroeg ingedoken. Mocht ze ons nodig hebben dan waren we tenminste in de buurt en konden we haar snel bereiken.
Rond half een hadden we nog steeds niets gehoord en zijn we (met tegenzin) huiswaarts getogen, alwaar we ons op de bank installeerden om de thuiskomst af te wachten.
Dochterlief heeft het uitgaan ontdekt en wij de slapeloze nachten….
En…hoe laat kwam ze thuis?
Ik heb mazzel dat de oudste nog niet zo veel belangstelling heeft……
Wat een leuke baan heb je!
Om kwart voor 3…. 😕 , Eigenlijk mag ik niet eens klagen want ze is al ruim 17…maar toch
AI, begint die tijd voor jullie. Kan me nog vaag herinneren hoe mijn moeder op de bank zat te knarsetanden, hihi:) Succes!!
Kwart voor drie, dat is een keurige tijd!
Goeie dochter.
ja uitgaan, het is wat 😉 Pap en mam worden dr ook niet goed van, van dat laat thuiskomen. Zal toch wel bij iedere ouder zo zijn 😕
Maar wel leuk, ik ben ook Marloes en woon in Limburg, Grathem om precies te zijn. Niemand zal wel weten waar dat dorpje ligt;) het ligt precies tussen Roermond en Weert in.
Maarja ik ga ook eens richting bed. Ben namelijk ook net thuis van het uitgaan 😀
Groetjes Marloes
Mijn dochter moet nog 7 worden. Ik heb dus nog even voor dit soort slapeloosheid zich van mij meester maakt. Maar echt: ik ben er nu al bang voor! Vooral als ik terugdenk aan mijn eigen tienerjaren. Wat ik allemaal ook uitspookte, het liep altijd goed af, maar er zijn genoeg momenten geweest waarvan ik nu achteraf denk: ‘dat had zxc3xb3xc3xb3xc3xb3 verkeerd kunnen aflopen!’ Mijn moeder, die altijd wakker bleek als ik thuiskwam, vond ik maar lastig en overbezorgd (sorry mam!). Ik vond dat ze vertrouwen in mij moest hebben; ik wist heus wel wat ik deed! Dat was natuurlijk niet zo, maar toch was het heel belangrijk voor me om dat vertrouwen en die ruimte te krijgen. Ik hoop dat ik me dat straks goed weet te herinneren, als mijn dochter straks een jaar of 15, 16 is, en ’s avonds laat met haar vrienden weg wil! En intussen oefen ik alvast wat ontspanningsoefeningen, die de kusnt van het loslaten moeten vergemakkelijken 😀 veel sterkte de komende jaren!
PS Ik zal vaker op je weblog terugkomen, kan ik alvast de kunst bij je afkijken!