Normaal gesproken kan ik er prima mee omgaan. Tenslotte wonen we hier nu toch al weer 10 jaar en heb ik wel weer iets opgebouwd. De baan die ik hier heb,had ik daar nooit gevonden, laat staan gekregen. We wonen prachtig aan het water, met als achtertuin een heerlijk park. Volop ruimte voor de kinderen en de hond. De stad onder handbereik en aan cultuur geen gebrek.
Toch blijft er altijd een beetje zitten en er zijn nog steeds momenten dat ik terug verlang. Rond de Kerst, of als het WMC aan de gang is, een bijzondere overwinning van Roda, maar vooral tijdens het Carnaval , dan trekt mijn Limburgse hart weer helemaal open en als ik dan deze site bezoek, voel ik de tranen branden .Geen stad waar Karneval zo uitbundig gevierd word. Jong en oud trekken er op uit om er gezamelijk een grandioos feest van te maken, met als toppers de kinderoptocht op zaterdag, de grote optocht op maandag en tot slot de finale…’Klone trekke’ op dinsdag. Een grote bonte stoet trekt door de Hoofdstraat en over de markt, met of zonder muziekinstrumenten, zingend, deinend, dansend van kroeg naar kroeg . Een lust voor het oog, voor het oor, maar vooral voor het hart, want iedereen is weer even gelijk en voelt zich helemaal met elkaar verbonden…
Kirchroa Alaaf!