
Op weg naar kantoor kom ik langs de beste bakker van Maastricht. Royale, ovenvers en heerlijk.
Luie zondag, geen rondje dorp want Bertha zou in aantocht zijn. Woeste luchten hadden vandaag al mijn aandacht. Meer was t niet.
Gisteren wilde het uploaden niet lukken…vandaag loopt alles weer op rolletjes
Zaterdag, geen verplichtingen, alleen de vaste klussenlijst. Bedden, wassen, boodschappen. Doodsaai maar noodzakleijk. Het vaste rondje dorp, met als toegift een plensbui tijdens het naar huis fietsen. Niets om over naar huis te schrijven, laat staan te bloggen.
Een gecrashte laptop en sinds lange tijd geen back-up meer gemaakt. In het oog van wat er zich de laatste weken in dit land en verder weg heeft afgespeeld (en nog steeds gaande is) niets om je druk over te maken. Het was zelfs even fijn om niet bij elke handeling te moeten denken aan het maken van een foto. Ik ga op zoek naar een nieuwe, andere balans. Soms ploggen, soms bloggen, maar de MOET, moet er af. Hoe dan ook, ik ben er weer.

Te triest voor woorden. Die zogenaamde sterke EU maakt nog geen deuk in een pakje boter dat drie dagen in de zon gelegen heeft. Wij stellen echt geen ruk voor in het grote geheel.

Terwijl verderop een vrouw haar longen uit haar lijf hoest gaat de dame tegenover mij onverstoorbaar verder met het haken van een gifgroen..euh..ja wat?
Als ik niet schrijf, denk ik aan schrijven.
far the distance ever so close
Als ik niet leef, ga ik dood.
van leven om te werken naar werken om te leven.....De Heerlijkheid Vijlen, Zuid Limburg
korte schrijfsels vanuit mijn onderbuikadres
View from an edge.
Et maintenant les carottes sont cuites
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout