Vrijdagmiddag…op weg naar huis moet ik wachten op de bus. Met mijn hoofd tegen het ijzerdraad kijk ik de bouwput in…beton, staal, verschillende machines waarvan ik de werking niet ken en ook niet weten wil. Hijskranen die hoog boven me uittorenen, muren waar al vaag een contour van een bocht in lijkt te zitten. Geen mens te zien, het geluid van kraaien die vechten om een vrouwtje. Het gekras weerkaatst in de enorme ruimte
Ik draai me om, bussen rijden af en aan. Bij de halte worden de passagier uitgespuugd en ze haasten zich naar het station of naar een andere bus. Belangrijk ogende zakenmannen, kraag omhoog en duur uitziende aktentas nonchalant in hun hand. Het lijkt of ze weten waar ze heen moeten. Oude man met lange grijze krullen, jonge man met kaal hoofd. Stelletjes die gehaast rennend nog net elkaars hand vasthouden. Een groep studenten, luidruchtig schreeuwend, op weg naar huis met in hun tassen de vuile was voor moeder.
Pikzwarte mannen lijken doelloos rond te lopen, zoekend naar elkaar?Jonge vrouw met een mobieltje aan haar oor geplakt, staat naast me een heel verhaal af te steken…boeiend.
Man,vrouw met kinderen, contstant om kijkend..volgen ze nog? Kleurige kleding , saaie kleding, een soepjurk met hoofddoek, boots met loshangende veters, de moeder in mij bijt op haar tong.Ik draai me maar weer om, de rust van de bouwput trekt