De dag begon goed. De koekoek, die vlakbij luidkeels haar geluid de stille wereld instuurde, liet me even stil staan. Zou ze haar ei al gelegd hebben en was het een roep van triomf? Ik kon haar helaas niet ontdekken. Het struikgewas ontnam me het zicht grotendeels.
Onze tocht naar het zuiden was ook een succes. De auto is gekocht en kan volgende week vrijdag worden opgehaald. Aangezien we toch halverwege waren zijn we nog een keer naar mijn ouderlijk huis gereden. Het “verkocht” strookje is op het bord aangebracht. Zo is het echt definitief. Ik heb met een kleine schep twee stukken uit het bed van de Lelietjes-van- dalen gehaald. Op verzoek van mijn zus heb ik een stuk van de Lelietjes op het graf van mijn ouders geplant. Mijn moeder was er dol op.
Morgen is het elf jaar gelden dat mijn vader totaal onverwacht overleed. Onlangs sprak ik met diezelfde zus over het feit dat ik vrijelijk over de meeste leden van ons gezin kan keuvelen, dat de dood van onze moeder tot in de kleinste details beschreven werd, maar onze vader is tot nu toe slechts in de marges voorgekomen. Vandaag bij het graf besefte ik dat ik zijn dood nog steeds niet verwerkt heb. Misschien toch de hoogste tijd om hem met jullie te delen. Gedeelde smart is halve smart, toch?
In mijn tuin staan nu ook Lelietjes-van-dalen en een stuk van het Lievevrouwenbedstro dat ik meteen ook maar uitgegraven heb. Hij heeft ze ooit voor mijn moeder in onze tuin geplant. Hier staan ze voor hem.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Dat heeft wel iets, vind ik. Planten die je vader nog heeft geplant en daarvan een stuk uitgraven en weer planten op het ouderlijk graf en in jouw tuin. Heel mooie gedachte. Zo vind ik ook bomen die ooit door een dierbare zijn geplant iets extra’s hebben. Mijn vader is deze maand ook tien jaar dood. Op een dag zul je – net als ik – de verhalen over hem gaan vertellen. Dat komt heus wel.
Het is zo fijn als je dat kunt doen. Vlak voordat ze stierf kreeg ik van mijn zus een paar van haar tuinpotten cadeau. Ze staan nu op mijn dakterras met een van haar favoriete planten erin. Zo is ze altijd een beetje bij me als ik buiten zit.
Het zijn ook fijne plantjes met een vriendelijke geur. Geuren dragen vaak herinneringen. Ik heb ze hier ook door elkaar staan, ook doorgegeven van de ene tuin naar de andere. Helemaal mooi als er herinneringen aan een dierbare aan kleven.
Wat je doet, doe je goed, Marloes. Je houdt je ouders levend, op een heel fijne wijze.
Naarmate ik steeds langer je weblog bezoek, ga ik niet alleen je schrijfsels, maar ook jou steeds meer waarderen.
Ik wens je niet alleen geluk met de nieuwe auto.
Ik wens je geluk met alles..! 😉
T. had ook een kluit lelietjes van dalen geplant op het graf van haar moeder. Het woekerde wild en de door gemeente ingehuurde tuinploeg heeft er korte metten mee gemaakt. T. dreigt met proces wegens grafschennis en heeft nieuwe lelietjes geplant. Moeder kijkt uit de hemel goedkeurend toe. Een stoere vrouw, haar dochter!!
Goed van je om dit te doen!
Lelietjes DER dalen.
Daarmee geef je hem op een mooie manier de plaats die hij toch zeker heeft verdiend.