
Het ziet er naar uit dat het huis verkocht is. Dat wil zeggen, het voorlopige koopcontact is getekend. Niet voor de prijs die hier te lezen staat. We hebben er nog veel, heel veel vanaf moeten doen. Ergens in Utrecht woont nu een stel dat de koop van hun leven heeft gedaan, maar vreemd genoeg kan ik er niet blij mee zijn.
Het voelt een beetje als dansen op andermans graf.
Ik kan me voorstellen dat het je een onplezierig gevoel geeft, Marloes.
Maar, het moet wel gebeuren, natuurlijk…
Ook niet blij dat het achter de rug is?
Niet echt Yvonne. Ik blijf, denk ik, te veel hangen in het verleden
Ach Marloes, troost je alsjeblieft met de gedachte dat het lot van ons allemaal is om een keertje echt afscheid te moeten nemen van dat wat nog stond voor je jeugd. That’s life, but not so simple. 😦
ik kan de link niet openen, maar neem aan dat het je oudelijke huis is. Wel een leuk idee dat er binnen de muren weer leven is toch…maar begrijp je gevoelens.
Ja, dat is heel naar, afscheid nemen…….. maar helaas niet te vermijden. Het gaat er maar om dat je goede herinneringen eraan hebt ,,,,,,want die nemen ze je nooit meer af.
Mijn ouderlijk huis is ook verkocht. Ik woon dan nog wel in hetzelfde huis, maar toch als ik er langs fiets kijk ik altijd nog even naar binnen. Ik weet hoe je je voelt……….denk aan de leuke herinneringen.
Sneu!
Het is weer een stukje afscheid nemen. En dat blijft zeer doen. Sterkte Marloes.