Sinds de eerste dag had ze achter hem gestaan. Niet dat ze het altijd met hem eens was geweest, maar haar sterke gevoel voor loyaliteit had het toch elke keer gewonnen van de rede.
‘Door dik en dun’ hadden ze elkaar ooit beloofd en daar week ze niet vanaf. Hij verwachtte ook niet anders. Zonder haar steun had hij het nooit zo lang gered liet hij haar elke keer weer weten.. Het feit dat hij wist dat zij thuis de boel draaiende hield maakte het voor hem ook makkelijker om altijd maar onderweg te zijn.
Nu vond ze eigenlijk dat het wel genoeg geweest was. Zij begon de jaren te voelen en de eenzaamheid. Een voor een hadden de kinderen het huis verlaten. Ze had er in het begin wel moeite mee gehad, maar ze keek ook uit naar de nieuwe vrijheid die aan de horizon lonkte. Er waren zoveel dingen die ze nog wilde doen. Samen op vakantie. Gewoon genieten van elkaar en van de kinderen en hopelijk ooit kleinkinderen.
Juist nu kwam hij met het idiote voorstel om nog een jaar te blijven werken. Ze wist precies waar dit vandaan kwam. De angst om niets om handen te hebben schrok hem af. Haar bezwaren werden aan de kant geschoven. Wat maakte dat ene jaar extra nou nog uit?
Vanavond als hij thuiskwam zou ze het hem voor eens en altijd duidelijk maken. Ze had zich al die jaren naar hem geschikt. Nu ging zij de koers bepalen. Met, of zonder hem

Meedoen? lees de spelregels op deze pagina.