Op het moment dat ik haastig de deur achter me wilde dichttrekken viel mijn oog op de spiegel en stond mijn hart een seconde stil. Daar stond mijn moeder! In een flits was ze ook weer verdwenen. Na de kerkdienst afgelopen zondag maakte ik voor het eerst kennis met haar voormalige bridgepartner. ” Kind, wat heb je me laten schrikken.” zei ze gexc3xabmotioneerd “Ik dacht echt even dat je moeder de kerk in kwam” Het moge duidelijk zijn. Ik lijk als twee druppels water op haar. “Je bent echt haar evenbeeld” sprak mijn oudere zus. ” Alleen had ze van de lelijke omlaag hangende mondhoeken omdat ze altijd zo ontevreden keek. Jouw gezicht is net zo mooi als dat van mama, alleen liever, vriendelijker.
Dat kan ik dan weer net niet zien.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Dit verhaal doet me een beetje denken aan Johan Stekelenburg, die had ook een tweelingbroer, die bij zijn begrafenis de kist droeg. Dat was zo raar!
Oeioei, ik kan het ook niet zien 😉
ik zie je vaak genoeg lachen dus weet dat het waar is 🙂
en bedankt voor de tip……. zal ik de rest ook maar uitgraven? (zucht)
Goh, dat lijkt me een vreemde ervaring, Marloes.
Wil je eens een foto van je moeder laten zien..?
Lachen maakt je mooi, Marloes. Nog mooier dan je al bent!
Ik zou mij rotschrikken 😀 Prettig weekend Marloes.
Ik lijk ook als twee druppels water op mijn vader, die op zijn beurt ook weer op twee druppels water leek.
@ mack, dan is het maar goed dat Hans zo op zijn moeder lijkt, anders werd het wel een erg natte boel daar bij jullie.
@ Aad, onder de categorie ‘ De oude doos’ hier links, staat een foto van mijn moeder in haar jongere jaren.