Het zit de hele dag al niet mee. Lood in je schoenen, zo lijkt het. Je probeert er een rede voor te vinden, maar die is er niet. De donkere dagen, de komende Kerst een vaag gevoel van onbehagen dat je achtervolgt.
Zojuist belde mijn broer dat er een bod op het huis van mijn moeder is gedaan. Als wij het met z’n allen eens worden kan het binnen een maand rond zijn. Hij wil er vanaf, ik ben ontroostbaar.
Nee, ik ben er nog lang niet klaar mee.
Marloes 
Ik zal mevrouw de P. eens vragen om je te antwoorden…
Gevoel verdwijnt niet met de eigendomsoverdracht van materie. Het wel of niet ermee klaar zijn is daar zeker niet afhankelijk van.
Denk ik.
Nou, ik had iets gemist zag ik. Maar even terug gaan zoeken in je logjes en zag dat je moeder begin dit jaar is overleden en dat het huis voor een habbekrats te koop stond.
Niet meer terug naar Limburg?
@ de P…ze zal vast begrijpen wat ik voel
@ Lennard, jij denkt goed.
@ mack, misschien ooit later
Of je het nu wel of niet verkoopt… dat gevoel is iets van een andere orde.
Misschien komen er wel heel leuke mensen wonen en dan wordt het een veel vrolijker huis dan het het afgelopen jaar is geweest. Het hoofdstuk ‘huis’ kun je dan misschien afsluiten. De rest tors je zelf mee, daar helpt geen sleuteloverdracht aan.
Probeer dit af te sluiten met de wetenschap dat het “sjoenste stukske Nederland” altijd op je blijft wachten.
Vroeger heb ik altijd geroepen dat ik later het huis van mijn ouders zou overnemen. De verhuizing naar Arnhem maakte dat onmogelijk. Het voelt alsof er weer een deur dicht is gegaan. Mijn broers en zussen hebben er veel minder moeite mee.
Een zwaarmoedig feest der herkenning. Zondag gaan we in Bussum de container volgooien. Ik ben als de dood dat mijn oudste broer zijn trekharmonica meeneemt en genoeglijk gevoelige deuntjes ten gehore gaat brengen. Argh. Maar ik ga er vrijdag al naartoe en trek na twee allerlaatste nachtjes op zolder slapen de deur definitief achter me dicht. De deur van het huis dan. En Marina heeft natuurlijk gelijk. Zo doet het mij goed te weten dat er een gezin met een dochter komt wonen. Een dochter die al bij de eerste bezichtiging de zolder claimde. Nou meisje, het is goed slapen daar!
@ mevrouw de P. leeg stond het al bijna, alleen de verkoop wilde niet erg vlotten. Het leeghalen viel me ook ontzettend zwaar. Ik zal aan u denken dit weekend.
Dank je Marloes. Misschien ga ik nog wel iets sturen, vanuit Bussum.