Op zoek naar die ene foto kom ik in kasten een laatjes die ik eigenlijk liever niet open maak. Hier is chaos heer en meester, regeert de verzamelwoede en spant nutteloosheid de kroon. Daar waar het fototoestel, de camera die nooit meer gebruikt wordt en de dia viewer zijn ondergebracht, lever ik slag met een doos briefpapier (wanneer schreef ik eigenlijk voor het laatst een echt brief?), een oude fotolijst met een afwijkende maat, filmrolletjes die nog niet gebruikt zijn, twee porseleinen borden uit de collectie van mijn moeder, bestemd voor mijn zus en ontelbare enveloppen en mapjes gevuld met foto’s.
Als ik, naar het lijkt, uren later de hele bende weer in de kast probeer te proppen op een zodanige manier dat hij ook nog dicht kan, bedenk ik dat ik echt nodig opruimen moet wil ik mijn kinderen later tenminste een hoop ellende besparen. Stijf kom ik overeind. Van alles gevonden, behalve die foto die ik echt zocht
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
O.k., dat wordt een opruimwinter.
En ik maar denken dat iedereen van die laatjes had.. maar niet jij!! Zo zie ik maar weer.. ieder heeft verborgen trekjes..
‘wie iets vindt, heeft niet goed gezocht’
(Rutger Kopland)
Maar…….zoals je gezien hebt, geldt nog altijd het gezegde: Wie wat bewaart, die heeft wat! 😀
Kleiner gaan wonen, dan ruim je vanzelf op. Wij gaan nu (veel) groter wonen, dus dat zuigt weer enorm aan… Maar we zijn toch wel selectiever geworden.
Lang leve de digitale camera ;).
Later wordt het zoeken naar de juiste dvd’s met foto’s….. :D.
Groet,
Yvette (in bezit van zulke foto-dozen….ergens…)
Vooruit, nxc3xb3g een keer zoeken, Marloes..! 😉