Vorig jaar oktober ging ik compleet de mist in. Tijdens het eten ging voor het eerst de bel en daar stonden de kinderen van twee deuren verder, uitgedost in vreemde pakjes en luide kreten in het engels uitstotend. Enigszins van mijn stuk gebracht deed ik een stapje achteruit. De moeder die het stel begeleidde maakte me snel duidelijk waar het om ging. Snoep of mijn leven. Er lagen nog wel een paar kitkats in de kast, dus ik koos voor de eerste optie. Helaas bleef het niet bij dit ene groepje. Tegen de tijd dat het journaal voorbij kwam zaten wij in het donker achter de bank verscholen. De snoeptrommel was leeg en ik weigerde als krent te boek te staan. Dan doe je gewoon of je niet thuis bent.
Dit jaar was ik voorbereid. Zakken vol lollies en zuurtjes had ik ingeslagen. Aan mijn deur geen sip gezicht, geen teleurgesteld kind dit keer. Vol spanning wachtte ik op het eerste groepje. Om 10 uur heb ik de snoeptrommel maar weer opgeruimd. Volgend jaar gaat gewoon weer het licht uit.
Lolly iemand?
Marloes 
En volgt er ook nog een herhaling met Sint Maarten over twee weken?
Inderdaad Marloes. Sint Maarten. Dan komen ze vast wel.
Een lully op z’n tijd
heeft menigeen verblijd. 😉
Sorry, moet LOLLY zijn…
Ik heb kennelijk wat gemist, maar ik heb toch nooit snoep in huis en doe ’s avonds de deur niet eens open met al die mafkezen op straat. 😉
Bij ons luidt het devies: met grind van de deur kogelen…
En 6 januari, drie koningen. Alles doen die bedelaars om snoep te krijgen.
Van mij moeten ze altijd de betekenis van Halloween, sint Maarten en Driekoningen zonder haperen kunnen opdreunen anders krijgen ze mooi niks. En dan helpt het echt niet als zo’n 6-jarig hummeltje gaat huilen, ik ben onverbiddelijk!
@ Mack….wacht maar ..tot Hans straks de deuren langs gaat.. 😉
In mijn oude huis zat ik ook altijd achter de bank 🙂 Dat ene jaar dat ik er wel aan had gedacht, hoorde ik later dat ‘gangs’ van oudere kinderen de jonkies op straat hebben beroofd van het snoep. Tsk…In dit deel van Amsterdam lopen ze niet met lampionnetjes. Ze lopen wel in vreemde kleding – een beetje wat de nonnen en paters al sinds de jaren zestig niet meer dragen.
Sint Maarten, daar doen ze in Limburg ook niet aan. Tenminste…niet in mijn tijd. Hier begint het langzaam maar zeker op te komen. Je moet er wat voor over hebben om aan een berg snoep te komen.
😀 haha, heerlijk verhaal weer
Wat voor lollies heb je? Salmiak lust ik wel 😀
@ Pauline, helaas, die heeft dochterlief al buit gemaakt.