Het bedrijf waar de man voor werkt balanceert op de rand van de afgrond. Vorige week heeft het bestuur een nieuwe directeur aangesteld die de zaak weer gezond maken moet. Hadden we dat al niet eerder meegemaakt? Absoluut, dit is de 3e 4e in 5 jaar tijd. Zijn voorgangers hadden dezelfde opdracht, maar waren niet in staat die uit te voeren. Sterker nog, het bedrijf was er nog slechter aan toe na hun vertrek.
De huidige veelbelovende jongeman gaat rigoureus te werk. Dat mag ook wel als je weet dat hij per dag meer verdient dan ik in een maand. Er wordt al flink gesnoeid onder het personeel en wederom ziet de man de bui al hangen. Als je 66 bent dan hoor je thuis achter de geraniums. Werken is alleen voor jonge mensen weggelegd. Het feit dat hij nog 3 thuiswonende kinderen heeft die nog enkele jaren studeren voor de boeg hebben is niet van belang. Net zo min als het feit dat de man leeft voor zijn werk.
Gisteren kreeg hij te horen dat hij niet eens een fietsenstalling zou kunnen managen. Om een bedrijf gezond te maken moet je, denk ik, over lijken kunnen gaan
Ik zal u besparen hoe de man er aan toe is.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Marloes, nu snap ik jouw reactie op mijn logje. Ik had dit logje namelijk nog niet gelezen. Maar je hebt gelijk in je boosheid. En verder moet je uit mijn logje niet generalizeren. En wat die jongeman betreft. Daar heb ik er ook teveel van langs zien komen. Alleen maar met zichzelf bezig, eigen doelstellingen, eigen targets die, als het een beetje meezit ook nog eens verzilverd worden in een dikke bonus. Maar troost je, hoewel het maar schraal is, ik heb ze ook allemaal zelf aan de beurt zien komen. Ook aan hen gaat het leven niet voorbij, vroeg of laat, en dan gaan ze hard, heel hard. En weet je wat het allerergste is? Ons maatschappelijk systeem, ons economisch systeem, ons sociaal – cultureel stelsel is langzaamaan zo in elkaar komen te zitten dat de ene mens wel voor de andere een wolf schijnt te moeten zijn. De woorden “samen” en “solidariteit” zijn hun inhoud verloren. En dat vind ik erg. En dat zal wel in de ogen van velen naief zijn, maar laat mij maar naief zijn. IK voel me daar nog heel prettig bij. IK wens jullie in elk geval sterkte. Ik weet hoe jullie je voelen en hoe jullie er voor staan.
Die jongeman is een eikel.
Bedenk maar eens dat “de man”daar al heel erg lang werkt en meer weet van de bedrijfscultuur dan de knul in kwestie ooit zal te weten kunnen komen ( wat een verrekt kromme zin maar hij dekt de lading)
Lieve Loes, jullie zijn uit diepere dalen gekropen, dus dit komt ook goed. Laat de man zijn leven niet vergallen door een etterbakkie zonder respect ok?
Schei maar uit, zo gaat het bij H. ook. Je mag blij zijn, als je je baan kunt behouden. 😕
Misschien een schrale troost dat de bonusjager vast een ellendige dood sterft, gevolgd door eeuwenlang kermen in het vagevuur. Maar daar heeft de man nu natuurlijk niets aan.
Zo zit de maatschappij nu in elkaar. Met 65 jaar moet je met pensioen, je mag niet, je moet in de meeste bedrijven… En dat terwijl je op die leeftijd geestelijk nog aktief bezig bent en een schat aan ervaring hebt. Triest is het, maar dat geld ook met bedrijven in moeilijkheden die vanaf 58 iedereen al wegjagen.. 😕
Ow wat akelig, maar hxc3xa9, wie wil er nou een fietsenstalling managen 😕
Lekker sfeertje zo te horen, en dat komt de sfeer thuis natuurlijk ook niet ten goede.
Sterkte voor jou en de man, Marloes!
De man en ik vullen elkaar hier gelukkig perfect aan, is hij een doemdenker pur sang, ik zie altijd nog wel ergens een lichtpuntje. Desnoods ga ik op zoek naar een 2e part time baan. We hoeven voorlopig nog niets te verkopen.
Het is alleen zo vreselijk om te zien wat het met hem doet.:(
Natuurlijk komt er wel een praktische oplossing, het is alleen zo bitter om een lang werkzaam leven op zo’n manier af te moeten sluiten.
De laatste herinnering kan maar beter een fijne zijn, het afscheid bevredigend of op z’n minst waardig.
Toch niet Hartman Tuinmeubelen?
Welnee de P. dan had hij, denk ik, wel goed gezeten.. 😉