Ik zal het wel weer niet goed zien of zo, maar bij het politie bericht van vanavond schoot als eerste ” Wie laat er nou zo’n kind in haar eentje op Rotterdam Centraal rondlopen? ” door mijn hoofd. Verstandelijke vermogen van een 10 jarige en dan alleen op zo’n station?
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Ik heb het niet gezien, maar dit klinkt wel een beetje erg dom ja. 😕
Dat zei ik ook direct…. toen ik het hoorde… 😕
Dat is niet zo zwart-wit te beantwoorden. Was het overdag of ’s avonds? Ik begreep dat het meisje ieder weekeind alleen van en naar Utrecht reist. Ook verstandelijk gehandicapten moeten zo zelfstandig mogelijk kunnen leven, daar hoort zelfstandig reizen ook bij. Maar dat je als moeder zo’n meisje even tot in de trein brengt, zou ik me ook kunnen voorstellen. Zit je nog steeds in Utrecht, ook niet zo’n fijn station.
Ik reisde vroeger zelf als 10-jarige overal naartoe per trein (alleen), maar kan dat tegenwoordig nog? Ik neig naar wat voorzichtiger, aan de andere kant, kinderen worden ook wel erg op de huid gezeten tegenwoordig. Moeders weten bijna iedere stap die gezet wordt en dat is ook erg benauwend. Kortom, ik weet het niet. Ook wel eens verfrissend…. 😕
::xc2xa4*Een Hele Fijne Dag Vandaag*xc2xa4::
veel liefs Qimmy
@ Qimmy, jij ook een fijne dag gewenst!
@ Pien, als ik me goed herinner was het vroeg in de avond. Het feit dat het kind de verstandelijke vermogens van een 10 jarige heeft in combinatie met het snel onder de indruk zijn van mannen zou op zich al voldoende moeten zijn om haar niet alleen te laten reizen. Je hoeft maar een keer in je leven tegen de verkeerde persoon aan te lopen. Het zou goed kunnen dat jij in je jeugd wel die vrijheid had, mijn kinderen liet ik op die leeftijd ook niet alleen gaan. Ik moet er niet aan denken zelfs. Ik val onder de categorie betuttelende moeders, maar ik nam liever geen enkel risico met mijn kinderen.
Ik ging ook wel alleen reizen, maar dat was hier in Friesland, in dorpjes waar iedereen iedereen kent en er nog iets van gezegd wordt als mensen geweld zien. Rotterdam Centraal is inderdaad iets heel anders.
@ Pien:
Maar Pien, wat zeg je me nu? Weten moeders iedere stap die een kind zet? Hoe zit het dan met al die werkende moeders? Hoe zit het met die stress in al die gezinnen? Wat moet ik dan met al die klachten uit het onderwijs dat de kwaliteit van de opvoeding hollend achteruit gaat en dat kinderen steeds meer agressie bij zich hebben en vaker stijf van de stress op school komen? Dat was de afgelopen weken te lezen. Dat zal toch geen flauwekul zijn geweest?
By the way. Absurd, om een kind met deze kwalificaties alleen naar Rotterdam te sturen en dan doet het er niets toe of dat overdag of ’s avonds is. Zo’n kind heeft nog bescherming nodig en dat zou ik in kapitale letters willen schrijven.
@Rob: ja, want als zij werken zitten de kinderen op school/naschoolse opvang en als moeders thuis is, worden zij naar de diverse clubjes vervoerd. Die stress komt niet door de vriendjes, maar via de ouders die zelf ook gestresst zijn.
Overigens ben ik het ook niet helemaal met je eens over dat meisje. Natuurlijk maakt het wel uit of het overdag of ’s avonds is. Rotterdam is nu ook weer niet xc3xa9xc3xa9n grote poel des verderfs waar overag massaverkrachtingen plaatsvinden midden voor de Albert Hein, terwijl niemand ingrijpt..
En dat zij NOG bescherming nodig heeft?? Als ze dat nu nodig heeft, zal ze dat altijd nodig hebben. Ik weet het niet, ik ken haar verder niet, maar ik kan me voorstellen dat je ook een gehandicapt kind probeert los te laten.
@ Pien:
Ik zal het iets anders formuleren. Ik haalde het niet in mijn hersens om een kind van mij met die beperkingen, zo kwetsbaar dus, in haar eentje op pad te sturen, naar Rotterdam in dit geval. Ik heb drie dochters. Daar ben ik altijd zuinig op geweest, met dien verstande dat ze wel steeds een stukje meer eigen verantwoordelijkheid pakten, maar daar lette ik toch wel op. Ze wonen alle drie in een stad, Brussel en Amsterdam, ze kennen de weg en het gaat ze goed. Dus loslaten van kinderen doe je in gradatie, afhankelijk van het type kind. Maar met dit kind: absurd en onverantwoordelijk.
@Rob: zoals ik in m ’n eerste post al schreef: ik zie zeker allebei die kanten, ik heb geen kinderen, dus ik heb geen idee hoe ik dat zelf zou doen. Zoals jij over geleidelijk loslaten spreekt, ja, dat klinkt heel logisch, maar dat meisje woont in Utrecht – begeleid, dacht ik – je weet niet hoeveel verantwoordelijkheid ze daar al gewend is en dan zou het wel minder onverantwoord kunnen zijn dan het nu lijkt. We komen er niet uit (ik in elk geval niet).
Waren precies mijn gedachten toen ik het politiebericht hoorde! Zeker omdat ze er wel volwassen uitziet en handelt als een kind. Ze woont niet voor niets in een begeleidwonenproject.