Vandaag zak ik wederom af naar het zuiden. De knoop in mijn maag trekt strakker en strakker. Bij elk bezoek aan het ‘ouderlijk’ huis wordt er een klein stukje van een onzichtbare maar o zo aanwezige band afgehaald. Over een poosje moet de schaar er radicaal in. Alsof iemand nog eens mijn navelstreng doorknipt. Mijn wedergeboorte als wees maar ook als de oudste generatie. Loslaten
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
…juist die navelstreng zal onzichtbaar blijven voortbestaan….
Sterkte,
J.
heftig Marloes, maar je bent er op een prachtige bewuste manier mee bezig. Al het mooie wat je nu opneemt blijft.
Lieve Ma Loes, *smak*
Gelukkig heb je je zussen, met wie je wsl een hoop gevoelens kunt delen.
Heel veel sterke Marloes.
Neem gerust met weemoed afscheid maar koester de herinneringen.
Neem gerust met weemoed afscheid maar koester de herinneringen.
Neem gerust met weemoed afscheid maar koester de herinneringen.
Neem gerust met weemoed afscheid maar koester de herinneringen.
Heel veel sterkte.
sterkete marloes…
Moeilijke periode, Marloes… heel veel sterkte en kracht toegewenst – het zit zeker in je, je hoeft het alleen maar te vinden.
*kus*
Jacq
Sterkte meissie! x
heftig Marloes, maar je bent er op een prachtige bewuste manier mee bezig. Al het mooie wat je nu opneemt blijft.
Dat zei ik ook toen mijn moeder stierf: Nou ben ik aan de beurt…
Nog maar even wachten de P. het is nog een beetje te vroeg.