De enigste normale gezagsvoerder die ik tijdens de jaren op de vaart tegengekomen ben was Anton en zelfs die was knettergek (maar dan wel op een leuke manier) De kapitein waar ik in mijn vorige log aan refereerde leek in de verste verte niet op Anton, niet qua karakter, niet qua intelligentie en al helemaal niet qua uiterlijk. Was Anton nog het prototype van een stoere commando met het daarbijbehorende kortgeschoren koppie, J was meer het prototype van “ik wil wel maar ik kan niet” Tamelijk breed van postuur (maar dan op de verkeerde plekken) rossige baard en totaal foute haardracht. Je kalende hoofd proberen te bedekken met het haar dat aan de linker of rechterkant van je hoofd groeit is volgens mij echt een totale afknapper, maar wie ben ik? Stel je aan de zijde van deze man de daarbijbehorende vrouw bij, type kenau, enorme berg opgetoupeerd haar en gouddoublxc3xa9 bril haren op de tanden en je plaatje is compleet.

De vrouw in kwestie was constant op de loer naar kapers op de kust want ons kent ons en zij kende hem wel heel erg goed. Aan het begin van het seizoen stonden er weer een hele verzameling jonge dingen op de loopplank die er voor moesten gaan zorgen dat de gasten goed verzorgd werden en als het even meezat pikte onze charmeur daar graag een graantje van mee. Elk jaar weer was er dan ook wel een jong ding dat over het kalende hoofd heenkeek en alleen de goudkleurige strepen op de mouwen maar leek te zien, en dit jaar eindigde het dan ook in een drama toen de oude bok het jonge blaadje had verschalkt en zij geenszins van plan was om een stapje terug te doen en de geit haar kool terug te geven.
Een drama die de Griekse tragedixc3xabn doet verbleken, met de daarbijbehorende betrappingen in een linnenkast ( ja hij was me daar gek en ging netjes buiten de deur zijn buit verschalken), een dreiging met suxc3xafcide en (naar ik later vernomen heb) een heuse ontsnappings poging van de bok, maar de geit wist hem nog net bij zijn staart te grijpen.

In al die jaren dat ik gevaren heb zijn er legio van dit soort taferelen geweest en nog steeds ben ik verbaasd over wat een paar gouden strepen voor een impact kunnen hebben op vrouwen. Niet een van de door mij gekende kapiteins had in de verste verte ook maar iets aantrekkelijks, ze waren zelfs bijzonder lelijk, en toch kregen ze het elk jaar weer voor elkaar dat de vrouwen, om hun vechtend, over de stuurhutvloer rolden..terwijl zij lachend aan de kant stonden te kijken…