In al de jaren dat de man en ik samen een huishouden vormen hebben wij verschillende stadia doorlopen. Verliefd, verloofd (nou ja!), getrouwd vlak voor zoon nummer een het daglicht zag. We hebben ons zo goed en zo kwaad als het ging bekommert om onze nakomelingen en zijn door enkele dalen gegaan die nodig waren om ons weer op de top te krijgen. Samen worden we langzaam maar zeker oud.
Gedurende die hele periode heb ik nooit of te nimmer een opmerking gemaakt over het veranderde uiterlijk van de man. Zijn buik, die gestaag over de broekriem heen groeide, het verdwijnen van gespierde torso, zijn kalende en steeds grijzer wordende haardos. Sterker nog, ik heb er zelfs een heel emotioneel stukje over geschreven. Waarom, vraag ik me dan af, is het niet mogelijk om mij dezelfde behandeling te geven? Het laatste jaar heb ik diverse malen opmerkingen over mijn flink uitdijende postuur moeten aanhoren. Dat het grijs het wint van het bruin heeft ook al voor de nodige commotie gezorgd. Terwijl ik het juist wel charmant vond, dat peper en zoutkleurige.
Het is duidelijk dat er met twee maten gemeten wordt. Vandaag ben ik maar eens naar de kapper gegaan. Met tegenzin heb ik er ook maar een kleurtje in laten gooien. Uitwasbaar, dat dan weer wel.
Onlangs heb ik eens heel boos tegen mijn kinderen geroepen dat ik ook wel de mooiste, liefste, rijkste en bijzonderste moeder in de wereld wilde zijn! Schrander als ze beide al zijn is het nu even rustig op het kritiek gebied. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de partners alles aan mij geweldig vindt en de grijze haren geen probleem, en het in de breedte groeien geen probleem, de hangwangen vallen wel mee etc etc. maaruh … helemaal geloven doe ikhem nu ook weer niet;)
dat ‘partners’ is er maar een hoor, Freudiaanse verschrijving misschien..
@ Cruella…:o) Hier lopen ook meerdere partners rond. Dochterlief heeft bijna net zoveel commentaar als de man.
Hier valt me de mond wagenwijd van open. Is hij dan nog steeds niet verder gekomen dan de puberteit? Heeft hij er misschien problemen mee dat hij ouder wordt en dat hij omringd wordt door mensen die er ook ouder uit gaan zien? Bij hem ligt het probleem, niet bij jou. Waanzin dus dat je er ook nog aan gaat toegeven. De volgende stap is de botox – kuur, etc.etc. om manlief stil te houden en op zijn jongenswenken te bedienen. Kom op Marloes, zo werkt het niet.
Van een kleurtje hier en daar vrolijkt een mens altijd op, Marloes. Ik heb zitten zoeken in mijn voorraad spreekwoorden en oneliners of ik toevallig een opbeurende voor je had i.v.m. de ‘opmerkingen’, maar nee…nou ja…met deze kun je wellicht iets: Je kan het doen. Je kan het laten. En je kan het lxc3¡ten doen
:-)))
@ Rob, zover gaat de liefde nu ook weer niet. Geen naald in mijn gezicht en geen mes in mijn lijf.
@ Wieneke, kijk daar moet ik dan toch weer om lachen.
Boys will be boys, Marloes…
@Marloes. Je lijkt me de laatste tijd een weinig neerslachtig en als de ridderlijke man die ik tracht te zijn, schiet ik je prompt te hulp.
Grijs haar is sexy! Vooral als het lekker naar vrouw ruikt. Een paar kilootjes te veel: dondert niet; het gaat er maar om dat je partner een goed maatje is.
Overigens heb je wel gelijk met je stelling dat er met twee maten wordt gemeten. Een vent met een bierbuik is een gezellige lobbes, een vrouw met een dikke kont wordt een complex aangepraat. Hoe komt dat?
Het (althans een) antwoord is te vinden in de 40 (!) bladzijden lange opdracht, voorafgaande aan het toneelstuk ‘Man and Superman’ van Bernard Shaw. Hij schrijft: ‘Het komt niet bij hen (= de critici) op dat, indien vrouwen op lichamelijk en geestelijk gebied even kieskeurig waren als mannen, dit het einde van het mensengeslacht zou betekenen.’
En verder: ‘Is er iets gemeners dan andere mensen op te zadelen met noodzakelijk werk en dit vervolgens af te kraken als minderwaardig en grof? We lachen het hooghartige Amerikaanse volk uit, omdat het de neger aan het schoenpoetsen zet en bewijzen vervolgens de geestelijke en lichamelijke minderwaardigheid van de neger met het feit dat hij andermans schoenen poetst. Maar zelf wentelen we de complete zware last van de voortplanting af op xc3xa9xc3xa9n geslacht en zeggen er dan bij dat geen vrouw die een beetje vrouwelijk en fijnbesnaard is, enig initiatief op dit gebied neemt.’
P.S.: Kent u niets van Shaw, zegt u, blogsters en bloggers? Toch wel, denk ik. Ongetwijfeld hebt u de musical ‘My Fair Lady’ of de daarnaar gemaakte film gezien. Nu, beide zijn gebaseerd op Shaws toneelstuk ‘Pygmalion'(1916).
Heer Henk, u treft de spijker weer precies op zijn bolle kop, maar dat had ik van u dan ook wel verwacht.
@Henk: Een vent met een bierbuik is helemaal geen gezellige lobbes maar een ongeremde hijser, die dagelijks met de pantoffel (met hak) moet hebben. Verder heeft u wederom volledig gelijk.
Hier heb ik niets meer aan toe te voegen.
Misschien krijg je wel niet dezelfde behandeling omdat het inmiddels bekend is dat je er (met tegenzin!) gehoor aan geeft?
Waarom zeg je niet gewoon dat jij het wel charmant vind?
Mijn oma deelde altijd heel royaal snoep uit, vooral omdat ze dan zelf mee kon doen. Tonrond was ze dan ook.
Het is geen natuurwet dat mannen een pens krijgen hoor, dat komt alleen maar doordat ze een te gemakkelijk leven hebben vandaag de dag. Daarin zit dan ook de uitdaging. Dagelijks 3 uur zwemmen doet wonderen!
Ja, nou en of, twee maten…en zelf kleur ik al vanaf mijn 23e mijn haar, want vroeg grijs.