Vanochtend loopt al om 06.20 uur de wekker af. Vandaag vertrekt hij naar Milaan, onze jongste. Overal in huis staan emmers, pannen, flessen met water. Uitgerekend op deze dag wordt onze waterleiding ‘gespoeld’ en is het beter om geen kraan open te draaien. Alsof zoonlief niet zenuwachtig genoeg is. Voor het eerst vliegen. Stoer lijkt ‘ie, maar ik ken die blik.
Dagenlang heeft hij mijn hulp afgeweerd, maar op het moment dat ik gisteren mijn hoofd op mijn kussen liet zakken wil hij die toch eigenlijk wel bij het inpakken. Tot in de vroege uurtjes is hij bezig geweest. Kast open, kast dicht. Gerommel in de lades van zijn bureau. Nog een laatste telefoontje van zijn vriendin. Aangezien zijn kamer grenst aan de mijne komt er van mijn slaap ook niet veel meer terecht. In de ochtendschemering heb ik hem nagekeken tot hij uit het zicht verdween. De veel te zware tas onhandig met twee armen vasthoudend.
Het valt me vandaag voor het eerst op hoe aantrekkelijk mijn bed er uit ziet.