Teleac ontroert

Posted on by

Tijdens mijn rondje doelloos zappen kwam ik vanmiddag bij de Teleac binnenvallen. Twee presentatoren die me bekend voorkwamen maar wiens namen me totaal ontschoten waren zaten gezellig zij aan zij op een bankje. Nu ken ik de Teleac alleen van
‘Italiaans voor beginners’, ‘Macramxc3xa9 in 20 lessen’ of ‘Engels voor groep 8’ dus bleef ik even hangen om te zien wat voor leerzaams ze mij te bieden hadden.
De jongedame nam het woord (heet ze niet Pernilla en deed ze vroeger niets iets onbestendigs voor SBS of zo?) Ze ging een kijkje nemen in een opvanghuis voor kinderen. Mijn wenkbrauwen schoten al omhoog. “Asielzoekers.” dacht ik. Niets is minder waar. In het Leefkringhuis Amsterdam Noord worden kinderen van 0 tot 18 jaar opgevangen die door omstandigheden even niet thuis kunnen wonen. De presentatrice speelde en sprak met de kinderen op een manier die mij vreselijk ontroerde. Een jongen bracht zoveel emotie bij me teweeg dat ik het liefst in de beeldbuis gekropen was om hem op mijn schoot te trekken en te troosten. Hij bracht het amper voor elkaar om op haar vraag, hoe hij het vond om in het huis te zijn, te antwoorden. Zijn blik sprak boekdelen.

Geweldig, dat dit soort opvang bestaat dat voornamelijk draait op vrijwilligers.Voor het eerst in mijn leven vind ik het jammer dat ik niet in Amsterdam woon.

Voor diegene die de uitzending gemist hebben, onder de knop van televisie kunt u de aflevering bekijken.Doen!

0 gedachten over “Teleac ontroert”

  7. Ik ben wel een Teleac-, RVU- en Ikonfan en pleit dus voor een staatsomroep naar het Vlaamse model. Maar ja, dan zou ik teveel TV kijken en dus tekort bewegen. Dus doe maar die pulp van RTL c.s. dan kan het barrel mooi uit blijven en is de kans dat ik beweeg een stuk groter.

    En net als bij die opvang heeft ook hier elk voordeel zijn nadeel. In een goede samenleving zou zo’n opvang immers niet nodig zijn.

    Reageer ↓

  8. In een goede samenleving zou je terug moeten kunnen vallen op buren en of familie. Helaas is die optie in (vooral) in grote steden soms ver te zoeken Xiwel, daarom is het goed dat deze opvang bestaat voor deze kinderen.

    Reageer ↓

  9. Van een oud-oom en oud-tante weet ik dat zij een echt pleegkind hadden (staat ook op de stamboom vermeld). Dat in een tijd (tussen 1930-1950) toen iedereen het heel beroerd had in NL en ook zij.

    Tegenwoordig hoor ik er nooit meer van dat mensen pleegkinderen hebben, behalve extreem jong gexc3xafmporteerd spul uit Zuid-Amerika. Achteraf blijkt dat ook een redelijke mafia te zijn waar erg veel geld in omgaat.

    Probleem is dat pleegouders aan heel veel voorwaardes moeten voldoen, die aan ‘gewone’ ouders niet gesteld worden. Misschien moet daar toch eens iets aan veranderen.

    Ik ken overigens wel enige semi-pleegouders, waar kinderen af en toe naar toe gaan, bijvoorbeeld als 1 van hun ouders van slag is.

    Hier in de stad doen ze al een jaar of 3 een ‘baan boven uitkering’-project. Dat werkt een stuk beter dan het oude CWI waar niemand wat aan had. Zelfs de vakbonden zijn enthousiast over de bereikte resultaten. Voor probleemkinderen zou eigenlijk ook een ‘gezin boven opvang’-project gestart moeten worden. Misschien is dat ook effectiever.

    Reageer ↓

  10. Ikzelf ben werkzaam bij Teleac, en zoals heel veel andere collega’s ook werkzaam bij commerciele omroepen… Ik kan je 1 ding vertellen, bij Teleac maken we nog pure televisie, die mensen raakt op een verantwoorde manier. Bij de commerciele omroepen is het meer amuserend bedoeld en mag het gerust grof overkomen… De presentator die je ziet is maar een doorgeefluik, de echte televisie wordt gemaakt door de mensen achter de schermen.

    Reageer ↓

Plaats een reactie