Moedeloos

Het is koud, het is donker en het regent. Wat heeft een mens nog meer nodig om somber van te worden? Ik zou me moeten voorbereiden op de OR evaluatiedag die ik morgen heb, maar ik weet niet waar te beginnen. Er is veel gebeurd sinds we de cursus hebben gevolgd, en zeer zeker niet zoals het behoort te gaan.
De laatste tijd bekruipt me steeds vaker een gevoel van onbehagen. Waar dacht ik aan toen ik me liet overhalen om deel uit te gaan maken van de OR. Mijn enthousiasme maakt langzaam maar zeker plaats voor moedeloosheid.
Hoe kunnen wij verwachten dat onze overheid eerlijk en open spel speelt als het binnen onze eigen bedrijven niet eens mogelijk is? Zolang de achterkamertjes politiek de dienst uit blijft maken in het bedrijfsleven dan is er hogerop toch al helemaal geen verandering mogelijk? Bijten of gebeten worden, daar gaat het om.
Ik ga maar alvast liggen

0 gedachten over “Moedeloos

  1. uhm, het is in de afgelopen week (laatste week van oktober!) schitterend weer geweest en nu al klaag je over kou, donker en regen..? tijd om er mee te stoppen Marloes..

  2. OR, je mag meebeslissen over verlichting op het parkeerterrein, extra afvalbakken in het magazijn en een andere kleur werkkleding voor de buitendienstmedewerkers.
    Verder doet een aandeelhouder toch precies wat-ie wil. Verspilde moeite.

  3. Of een OR functioneert op gelijkwaardig niveau als de bestuurder, hangt van die OR zelf af. Energie en tijd er in steken helpt. Maar nog te veel OR – leden zien de activiteiten als een welkome break in de dagelijkse routine. Ja, en dan vis je steeds achter het net. Eigen schuld, dikke bult, is het dan.

  4. ook bij ons achterkamertjesafspraken 🙂 En geen aandeelhouders want non profit.
    Toch “vergeet”de Directeur regelmatig adviesaanvragen te doen en is het aan de OR ogen en oren wijd open te houden over de aken die spelen. Ik voel mij soms net Sherlock Holmes hahahaha.
    Toch staan wij op goede voet met de directie. Soms tikken we hem zachtjes op de vingers en spreken we vermanend hem toe. Dan lacht hij minnelijk en overlaadt ons met een zee van woorden. Wij lachen minnelijk terug en denken er ons zijne van 😉
    Vooralsnog kost het mij meer tijd ( 8 uur) dan ik ervoor terug krijg ( 4 uur per week)

Geef een reactie op mack Reactie annuleren