Daar zit je dan. Moederziel alleen voorin in de kerk. Een eindje verder staan twee kleine witte kistjes waar je kinderen in liggen. Jonge leventjes die geen kans hadden tegen het geweld waar jij ze aan blootgesteld hebt. Daar zit je dan. In enkele klappen ben je alles wat je lief is kwijt.
Daar zit je dan, terwijl de vader van de kinderen buiten staat te wachten tot hij afscheid nemen kan. Ook hier maakt geweld de dienst uit.
Daar zit je dan en je laat je uitgebreid fotograferen zodat je met je kop op de voorpagina komt.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Marloes, deze mevrouw heeft heel veel narigheid achter de rug.
Zou ze graag op de voorpagina komen? Zijn het misschien de journalisten die nu gebruik maken van haar toestand? Natuurlijk, ze loopt niet weg en praat op TV. Maar hoe zou het allemaal in haar hoofd gaan momenteel? Ik denk dat geen journalist zich daar druk om maakt als er een mooie foto of een interview gemaakt kan worden.
En gelukkig hebben wij makkelijk praten.
Onze nieuwsgierigheid, die van de media en die van de lezers en kijkers, is al lang de schaamteloosheid voorbij. Ik kan er veel meer over zeggen, maar meer wil ik er niet over kwijt.
@ Lennard, volgens mij gaf mevrouw al een paar dagen na dit drama een interview voor verschillende tv programma’s. Toen heb ik nog wijselijk gezwegen. Je hebt ten alle tijden het recht om de pers te weren tijdens kerkdiensten etc. Hier is niet alleen de pers schuldig aan, mevrouw doet er willens en wetens aan mee.
Kon je maar in iemands hoofd kijken… ik zou zo graag willen begrijpen wat mensen beweegt. Deze mevrouw heeft (lang vxc3xb3xc3xb3r er ooit van deze kerkdienst spraken was) veel voor mij onbegrijpelijke keuzes gemaakt. Met veel gruwelijker gevolgen dan een foto in de krant…
Juist Zilver. Als je jezelf in een situatie plaatst waar je eventueel met geweld in aanraking kunt komen dan heb je als volwassene de keuze om uit weg te gaan. Kinderen dienen beschermd te worden en als moeder heb je de plicht om je kinderen niet aan welk gevaar dan ook bloot te stellen.
ik heb deze nieuwsfeiten bewust ontweken in mijn vakantie,erg he….
maar over geweld gesproken…. mensen verleggen telkens weer hun grenzen. het is onbegrijpelijk hoeveel iemand kan accepteren en hoe raar een begrip als “houden van” in elkaar steekt. Loyaliteit naar een persoon wat voor een ellendeling het ook soms ( of altijd of erg vaak) kan zijn. Ik kan niet zeggen dat ik het niet begrijp, ik weet het maar werd gelukkig op tijd wakker.
Met als gemaakt leerpunt dat niemand maar ook ongestraft zijn vingers kan uitsteken naar mij of naar mijn kinderen. Als ik ze niet persoonlijk kan beschermen door wat voor een reden dan ook is er altijd nog de lange arm der wet.
de ‘echte’ vader gaf problemen met geweld begrijp ik,
nu weer problemen met geweld door ‘vriend’….
wat is dat toch, trekken sommige vrouwen geweld aan of vallen ze op bepaalde types en lokken het uit ofzo……ik kan het slecht begrijpen……
laat jij je slaan………?????
of je kinderen slaan/mishandelen…?????
@ Cis, Ik denk (en dat is helemaal mijn opinie)dat sommige vrouwen zich niet staande kunnen houden zonder man in hun leven. Ze zijn zo afhankelijk dat ze elke logica verliezen.
@ Tijdelijke, onder geen enkele voorwaarde.Ik ben een tijger wat mijn kinderen betreft.
Waarom doet die moeder dat? Ik heb werkelijk geen idee. Ik denk dat ze inderdaad nooit een tijger is geweest. Maar ik vind het een beetje te makkelijk om dan maar af te geven op haar, dat ze met haar kop op TV wil.
De gieren en de jakhalzen van de pers en SBS 6 (Ik heb het gezien) maken wel lekker gebruik van het spektakel terwijl er een vrouw zit die helemaal niet op TV hoort. Ik denk zelfs dat ze geen enkel benul heeft wat ze doet.
Ik denk dat de situatie aldaar debet is aan de dood van deze kinderen. De dame in kwestie gaat ook niet helemaal vrijuit, zij heeft haar kinderen daar alleen gelaten. Maar het blijft triest en buiten verwachting.
@ Lennard, iedereen mag nee zeggen, kan nee zeggen. Ik geef af op het feit dat ze verkeerde keuzes maakt.
Of niet anders kan dan verkeerde keuzes maken Loes, sommige vrouwen hebben dat gewoon. Psychiatrische problematiek en/of persoonlijkheidstoornissen spelen daar mede een groet rol in. Ook het verleden van een vrouw is daar in heel erg belangrijk.
Ik heb gelukkig een vrij stabiele gezinsituatie gehad als klein kind, een vader die rustig en kalm was en een grote dosis aan waarden en normen meegekregen.
Ik zal gelukkig niet (snel) in die valkuil lopen maar snap dat andere vrouwen dat wel doen, ik zie dat nl in mijn werk. Punt is dat je dat vroeg signaleert en de vrouwen leert eigenwaarde te hebben en ze te leren dat zij voor zichzelf kunnen zorgen.
Het is immers een feit dat ook in dit land vrouwen vaak financieel afhankelijk zijn van een man.
De uitkering van een gezin staat toch meestal op zijn naam en vertrekt hij zit een gezin rustig maanden zonder geld. Dan neem je die klappen op de koop toe, je bent toch niets waard immers.
En wat je bent straal je ook uit naar je kinderen helaas……
een prettige dag/avond groetjes jopie xxx. 😉
Cis, deze keuze is geen keuze. Op het meest rauwe moment in je leven, de begrafenis van je kinderen, laat je geen pers toe.
Herinner jij je die vrouw nog die zonodig foto’s van Millecam’s begrafenis met ons wilde delen? Een kwestie van fatsoen dus
En hoeveel fatsoen moet iemand hebben na zo’n drama? Mag ze ook een beetje de weg kwijt zijn op zo’n moment?
Marloes, ik begrijp je wel een beetje hoor. Ik heb ook zoiets als ‘da’s niet nodig op zo’n manier’ en op TV en alles. Maar toch kan ik het zo’n vrouw niet kwalijk nemen dat ze nu dingen doet die niet passen in ons beeld van wat fatsoenlijk is.
Misschien ben ik een beetje te streng Lennard. Ik weet niet hoe het is om een kind te verliezen, maar ik heb het wel al van dichtbij meegemaakt. Ik trek vaak dingen in het persoonlijke. Wat zou ik doen, of hoe zou ik reageren?
Zij en ik liggen mijlenver uit elkaar
Ik ben soms misschien te lief.
(Niet tegen mack zeggen hoor)
* gaat op zoek naar de megafoon*.. 😉
Dat van die begrafenis snap ik hoor.
Maar ik doelde meer op het zoeken van de verkeerde partner….. En ja dat geval van de begrafenis van millecam ken ik nog maar al te goed 🙂