Frustratie

De dag van gisteren heeft me weer met de neus op de feiten gedrukt. Op het moment dat iemand onverwacht en genadeloos naar mij uithaalt ben ik niet in staat om mezelf te beschermen. Ik heb geen clever weerwoord, geen scherpe nagels om me te verdedigen. Mijn woede onderdruk ik maar met mate en ik ben totaal overgeleverd aan mijn emoties. De machteloosheid van het moment laten me in huilen uitbarsten en ik ben niet in staat om het tegen te houden. Ook al had ik de neiging om meteen op te stappen, mijn verantwoordelijkheidsgevoel is daar dan weer te groot voor.
Werk op de eerste plaats en ik ergens achteraan.

Oja, mochten jullie me zoeken, vandaag ben ik van 11 tot een uur of 2-3 12 op de werkplek te vinden.

0 gedachten over “Frustratie

  1. ik herken het wel, dichtklappen, tranen van boosheid en pas achteraf weten hoe je eigenlijk had moeten reageren.
    Volgens mij gebeurt dit vooral bij een onverwachte en volgens jou ook nog eens onterechte aanval. 😕

  2. Ik hou ook niet van conflikt.
    Maar soms moet je wel eens op je strepen staan en flink zeggen waar het op staat. Anders gaat al die opgekropte woede en frustratie aan je vreten en dat is echt niet goed voor je, Marloes.

  3. Oefenen Marloes. Beginnen met oefenenen. Hier een vroegere ja-knikker, die door oefenen leerde dat het vaak alleen maar goed uitpakt. Je echt niet verliest wat je denkt te verliezen.. Nu ik vandaag nog een harde Nee zeggen.. ook daar moet ik het leren.. 😕

Plaats een reactie