Daar sta je dan als moeder tussen twee kemphanen in. Hem bijt je toe het vooral niet te wagen terwijl je tegen haar zegt dat ze haar mond dicht moet houden, omdat je weet, dat je haar niet beschermen kunt als hij zijn laatste restje zelfbeheersing kwijtraakt.
Je weet dat zij gelijk heeft maar ook hoe hij reageert als hij geprikkeld wordt. Haar bescherm je tegen hem en hem tegen zichzelf. Op dat moment flitst ook weer de gedachte door je hoofd dat je hem niet eeuwig in bescherming kunt nemen. Dat het tijd wordt dat hij zich aanpast aan ons en niet andersom. Toch probeer je haar er even later weer te van overtuigen dat zwijgen de beste remedie is. Tegen beter weten in
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Tsja, maar is dat de beste manier?
Ook ik roep vaak dat hij zijn grote handen en voeten bij zich moet houden terwijl haar scherpe tong en gemeenheid zijn kant op suizen.
Tuurlijk wil je ze beschermen……..
Maar het is eigenlijk ook oefenen voor in de grote mensenwereld waar jij ze iets eerder dan ik ze in los moet laten.
Ik vraag mij af, wat zou je doen als zij zich niet laat kisten en hij zijn sterkte tegen haar gebruikt ?
Kinderen 😕
Ik dacht dat je maar xc3xa9xc3xa9n hond had, Marloes? 😀
We zitten aan tafel. Het eten staat opgediend.
Een paar dagen eerder kreeg dochterlief (13) de boodschap dat haar paard Jasper onherstelbaar mank is en naar de slager moet.
Zoonlief (15) opent de vleespan en zegt: ‘Hm, lekker, gebraden Jasper!’
O ja, het jaartal: 1983
Mot in huize Marloes? Nu moet je daar niet veel aan storen hoor. Hier thuis is het soms ook heibel tussen de verschillende bewoners, om het volgende dag weer vergeten te zijn. Komt goed. 🙂
Ik heb geen kinderen en zo. Dus makkelijk praten. Ik zie de opvoeding ook als een klaarstomen voor de grotemensenwereld waar zij deel van uit gaan maken.
Hoe zal dat gaan als jij er niet bij bent?