Ons educatie team zet zich voor 100% in om de dans te promoten op lagere en middelbare scholen. Via workshops, aangepast aan leeftijd, worden kinderen voor dans enthousiast gemaakt. Soms worden deze workshops gevolgd door een bezoek aan een schoolvoorstelling uitgevoerd door het Ensemble voor de Jeugd. Af en toe krijgen we via de reguliere post reacties van leerlingen, al dan niet vergezeld van kleurige tekeningen die betrekking hebben op de bezochte voorstelling. Vandaag kwamen er een aantal reacties van groep 6 van een school in Arnhem.
Kleurige kaartjes met een boodschap. Ik laat jullie even meegenieten.
| quote: |
| de vraag aan de japanse meneer mis je je familie niet?Zitten julie altijd in de zelfde groep?Vinden julie het moeilijk? Zijn julli vrinden?Missen jullie je familie niet of je moeder? |
Vooral die laatste, wij moeders zijn toch een soort apart.
Marloes 
Inderdaad. Moeders zijn een soort apart.
Toen ik in de brugklas zat hadden we Introdans een keer op school. De hele dag werken om ’s avonds een voorstelling te geven. Ik zat in de band als drummer. Ik vond het bijzonder leuk.
Het is wel skrikkelijk lief natuurlijk.
Moeders zijn vaak de spil van het gezin!!
Ach wat leuk ! Goed bewaren zulke post..!
Ik herinner me van de HBS nog zo’n demonstratie van Scapino. Ik vond het reuze interessant, en probeer nog steeds mijn linkervoet omgekeerd voor mijn rechtervoet te zetten. Maar als ik het bijna voor elkaar heb, val ik steeds om.
@ de P. op uw leefijd is dat ook evensgevaarlijk… 😉
levensgevaarlijk bedoelde ik
leuk!