Enkele dagen geleden kregen wij het bericht dat het huis van de buurvrouw in de verkoop gaat. Een raar idee dat er straks andere mensen in het huis zullen gaan wonen. Er zal vast eerst een en ander vertimmerd gaan worden, misschien gooien ze wel zo’n immens lelijke schutting in de tuin. Mijn uitzicht en dat van anderen voorgoed belemmerend.
Verderop in de straat is al eenzelfde huis te koop. Mochten haar jongens voor dezelfde makelaar gaan dan heb ik voorlopig nog geen nieuwe buren. De prijs die gevraagd wordt is zo absurd hoog dat het elke realiteit te boven gaat. Je zou denken dat we in een villa wonen. Goed, de bovenverdiepingen zijn ruim en we liggen prachtig. Tuin op het westen aan een hele brede sloot, maar het is en blijft een rijtjeshuis. Men maakt mij al lang niet meer wijs dat het tekort aan huizen de prijzen steeds laat stijgen. Het zijn de makelaars die ze constant blijven opschroeven en dus hun eigen zak spekkend. Ondertussen staat het huis van mijn moeder nog steeds te koop, ook al zijn we daar enorm met de prijs gedaald. In Limburg raak je je huis aan de straatstenen nog niet kwijt. Het doet zeer, als een huis waar je zo verknocht aan was, voor niemand interessant blijkt te zijn.
Maar goed, mocht u nog iemand weten die een leuk huis in Arnhem zuid zoekt met als voorwaarde dat er geweldige buren naast moeten wonen dan weet u mij vast wel te vinden.