Iech wees nit wat dat is mit lu
die oane aazieë va weë dan óch
wille durchdrieve hönne zin
en aalegke ee jedróch
Ze hant de jemeende in jen tèsj
krient van jinne teëjejaas
ze broeze uvver alles hin
en hoale óp vuur d’r jeweune man de naas
Iech wees nit wat iech mós mit dön
die verwerpe jiddes verweer
die aafbreche wille wat ieëwe aod
en ligke vuur aofeheet kweer
Iech wees wal woa iech zelver sjton
vuur Rolduc lek iech miech kweer
ós erve doa kunt jinne aa
óch jinne jrieze hódde heer
Niets, maar dan ook niets kan mij zo in verrukking brengen als onze eigen Hollandse luchten.
Ik werd op mijn wenken bediend vandaag.
Ik had me laten verleiden. Snapchat, dat was het helemaal tegenwoordig. Korte filmpjes, een foto, tekst, emoticons, spelen met tekeningen…alles kon. En het allermooiste, na 24 uur was het ook allemaal weer verdwenen. Net zoals het echte leven. Het leek leuk en dat was het ook…heel even. Mijn leven is namelijk geen spannende film. Ik vlieg niet wekelijks continenten over en mijn werk is niet levensgevaarlijk. Kortom, mijn bestaan is net als dat van alle andere doorsnee Nederlanders gewoon heel erg saai.
Ik blijf dus maar gewoon dat doen waar ik blij van word. Met mijn telefoon tijdens mijn dagelijkse ritjes naar en van Maastricht het prachtige heuvelland vastleggen en af en toe iets heel bijzonders ontdekken in de kantoortuin.
Ook het het saaie alledaagse leven heeft zo haar momenten.
Nog nooit eerder gezien. De gewone wolzwever maakte mijn dag helemaal goed vandaag.
Naast de schoonheid van het Limburgse landschap en eindeloze wolkenluchten zie ook de schoonheid van de kleine dingen in de natuur. Plant of onkruid, dat maakt niet uit. De breekbaarheid raakt me.
If blood will flow when flesh and steel are one
Drying in the colour of the evening sun
Tomorrow’s rain will wash the stains away
But something in our minds will always stay
Perhaps this final act was meant
To clinch a lifetime’s argument
That nothing comes from violence and nothing ever could
For all those born beneath an angry star
Lest we forget how fragile we are
On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are
Something told the wild geese it was time to fly. Summer sun was on their wings, winter, winter, winter in their cry ~Rachel Field~
EEN LETTERLEVEN NA BURN-OUT
Dingen die ik meemaak in mijn (soms rustige, soms roerige) leven.
Taal is ook een klein beetje mijn ding
KANTELDENKER
weblog van rob van essen
far the distance ever so close
Als Ik Niet Leef Ga Ik Dood
niet al te serieuze reisverhaaltjes
als ik niet leef, ga ik dood
Kom, zullen we stilstaan? | weblog
Focus on what makes you happy
Marloes 