Woa bis ’t naats e lempsje brent
en me ziech de dagestsiet deet jeëve
Woa me bauw alle noabere kent
Doa mos me wille leëve,

De sjtraose, de hoezer, ’t lank drummerum
mit alle jewunde bekank,
erbónge mit lu en nit angesjerum,
jeluk en verdrós hank i hank

Woa zieng plaatsj hat jidder jek
in wieëtsjaf en óp d’r maat
woa me rauwele ken bis dat ‘t vrekt
evvel óch mitee weëd jelaad.

Zoeng plaatjs dat is mieng hemetsjtad
mie dörp, ós Kirchroa,
hei woa me moelt nog Kirchröadsj plat
iech noeëts mieë voet wil joa

Marloes