Dat magische moment als de zon haar eerste stralen laat zien en je in de verte de haan hoort kraaien. Gouden dageraad. Ik zou uren kunnen blijven staan maar helaas, de plicht roept
Tagarchief: Fotografie
Wat lente met je doet
Zo’n dag,
waarop de lucht vol luchtigheid is,
lentewind plagerig achterom sluipt,
van zoveel niet benoembaars bol staat,
Parijs vlakbij is, Granada om de hoek.
Zo’n dag,
waarop het frisgerokte meisje
van de buren hoog moet reiken
naar knoppen in hun kersenboom,
wind de verleiding niet weerstaat.
Zo’n dag,
waarop ik gebukt mijn tuin spit,
op harde resten winter stuit,
ijs vind in verborgen hoeken,
wat was toegedekt weer bloot leg.
© Atze van Wieren
Muziek in beeld
Ergens in een grijs verleden, toen Instagram nog in de kinderschoenen stond,hanteerde ik al de spreuk dat er muziek zat in bijna alles wat ik zag. Nog steeds komen er spontaan liedjes in mijn hoofd tijdens mijn dagelijkse uitjes naar werk of natuur. Geen ontsnappen mogelijk. Vanaf nu zal ik ze met jullie delen.
Don’t be afraid, don’t be afraid.
There’s a rising wind and a falling rain
Beautiful patterns on a window pane.
Fast and free, then it’s quiet again.
At the end of a summer storm.
~ Alison Krauss~
Goede voornemens
Telkens weer neem ik mij voor om alle blogs die in mijn reader verschijnen trouw te zullen lezen en indien gewenst van een reactie te voorzien en telkens weer zie ik de rits van ongelezen stukjes langer worden tot ik besluit alles in de prullenbak te kieperen.
Iets dergelijks gebeurt ook met mijn foto’s. Ik maak ze, deel ze en zou ze dan uiteindelijk ook netjes moeten ordenen in zowel mijn instagram als ook mijn Flickr account. Op het moment dat ik daarmee begin is de achterstand zo groot dat ik er een hele avond aan kwijt ben, waarna ik zuchtend besluit dit toch echt wekelijks te gaan doen.
Over het zelf bloggen wil ik het al helemaal niet meer gaan hebben.
Heart of the matter
In tijden zoals deze doe ik er het zwijgen toe. De beelden spreken voor zich en ook daar keer ik mij vanaf. Ik wil ze niet zien. Kop in zand?. Nee, ik weet dat er dingen gebeuren die hartverscheurend zijn. Ik ben me bewust van het feit dat er nog steeds kinderen zijn die sterven omdat er gebrek is aan medicijnen, aan voedsel, aan water. Dat talloze bommen een einde maken aan het leven van mensen die part noch deel hadden aan het conflict. Dat jonge vrouwen voor hun leven verminkt worden omdat het geloof dat zou voorschrijven.
Ik weet het…maar ik hoef de misselijkmakende beelden niet te zien. Veel liever ga ik op zoek naar schoonheid zodat de balans weer enigszins herstelt worden kan.
De keuze is reuze
Vier dagen in de week maak ik de reis van Kerkrade naar Maastricht en terug. Elke keer geniet ik van het geweldige uitzicht dat voorbij boemelt. Om mijn volgers op Instagram, twitter en facebook mee te laten genieten deel ik elke dag een van de foto’s die ik dan maak. Soms is de keuze minimaal, andere keren heb ik er meer dan me lief is. Vrijdag was zo’n dag. Een keuze maken was bijna niet te doen. Kijk zelf maar.
PS dit zijn allemaal onbewerkte versies. De vuile ramen kan ik meestal nog wel een beetje wegpoetsen met een van de vele apps die ik heb aangeschaft.
Autumnal
Pale amber sunlight falls across
The reddening October trees,
That hardly sway before a breeze
As soft as summer: summer’s loss
Seems little, dear! on days like these.
Let misty autumn be our part!
The twilight of the year is sweet:
Where shadow and the darkness meet:
Our love, a twilight of the heart
Eludes a little time’s deceit.
Are we not better and at home
In dreamful Autumn, we who deem
No harvest joy is worth a dream?
A little while and night shall come,
A little while, then, let us dream.
Beyond the pearled horizons lie
Winter and night: awaiting these
We garner this poor hour of ease,
Until love turn from us and die
Beneath the drear November trees
~ Ernest Dowson ~
Time to fly
Maandag een dag later
Vakantie. Een ander ritme. Zoeken naar invulling en wennen aan nietsdoen. Pokkeweer op zondag maakt dat laatste heel gemakkelijk. Zo’n dag hangen voor laptop en tv geeft geen stof voor een plog. Die van gistern verschijnt vandaag. Omdat ik er geen zin in had, omdat het kan…gewoon…omdat.

Met gevaar voor eigen leven midden op straat stil blijven staan voor een foto. Ik draai er mijn hand niet voor om.
Bloemige Zaterdag

Bootvluchtelingen aangekomen in Italië en temidden van al die mensen, een baby.. zonder ouders. Hoe wanhopig moet je zijn?

Mijn neus in de boekenkasten van De Leeskunst steken en dan ook nog met nieuw leesvoer de winkel uitlopen. Geluk zit in een boekje (of twee)