Via Bregje vond ik een geweldige app, Steller. Hiermee kun je je eigen verhaaltje “schrijven” met gebruik van eigen foto’s. Ik heb al de prachtigste foto’s en verhalen voorbij zien komen. Echte pareltjes.
Ik ben fan
Met deze foto begon het in 2012. Volgens mijn Flickr account augustus 2012 om precies te zijn. Dat was het begin van mijn goedemorgen op Facebook, Twitter en Instagram. Elke dag een foto gemaakt vanuit de trein op weg naar Maastricht of een van ons dorp, op dagen dat ik vrij was. Bij tijd en wijle een hele uitdaging.
Regenachtige, donkere dagen, vuile ramen of dichte mist konden de boel in de war gooien. Daar kon dan ook geen enkele app nog iets fatsoenlijks van maken. Dat waren de keren dat ik bij hoge uitzondering teruggreep op een oudere foto die ik nog op mijn telefoon had. Want wat menigeen er ook van dacht, ik maakte echt de meeste foto’s op de dag zelf omdat je gewoon geen foto van een stralende dag kunt plaatsen als je in werkelijkheid geen hand voor ogen kunt zien. Vind ik dan hè.
Maar nu is het voorbij. Vanaf het moment dat Arriva de taak van Veolia heeft overgenomen is foto’s maken vanuit de trein bijna onmogelijk. Mijn vroegere gemoedelijke ritje van Kerkrade naar Maastricht heeft plaatsgemaakt voor een reis met hindernissen. Overstappen in Heerlen is hindernis nummer een, want de keren dat we de mazzel hebben op tijd te zijn, stap ik over in een, dan al, overvolle sneltrein. Een raamplek is dan de tweede hindernis en mocht ik zo gelukkig zijn om er toch een te bemachtigen dan laat de samenstelling van ruit mij helaas niet toe om mooie foto’s te maken.
Het was vroeger of later toch wel gebeurd want mijn werkplek wordt eerdaags verplaatst van Maastricht naar Aken. Elke dag een foto van de Laurensberg is niet echt iets waar ik warm voor loop. Met deze foto neem ik dus afscheid. Ik wil jullie bedanken voor alle groeten terug, maar ook alle lieve reacties die ik dagelijks mocht ontvangen. Ik blijf nog wel fotograferen maar voor de goedemorgen gaat de zon nu echt onder. Het was mij een genoegen
Vanuit de vrieskou stap ik de voorkamer van ons kantoor in en wordt begroet door de stralen van de zon. Ik blijf even staan, gezicht opgeheven naar het licht. Niet alleen de warme kamer voelt weldadig aan, zonnestralen zijn hartverwarmend.
In mijn hoofd hoor ik een melodie. Mooier kan je dag niet beginnen
Sunshine on my shoulders makes me happy, sunshine in my eyes can make me cry.
Sunshine on the water looks so lovely, sunshine almost always makes me high.
If I had a day that I could give you, I’d give to you the day just like today.
If I had a song that I could sing for you, I’d sing a song to make you feel this way.
~John Denver ~
De #PHOT (Photo on Tuesday/Foto op dinsdag) is ooit begonnen ter inspiratie om blogs te maken. Het heeft een beetje hetzelfde principe als de #WOT (Write on Tuesday), alleen is deze opdracht een vrije foto-opdracht, met jouw zelfgemaakte foto op dinsdag gemaakt, waarbij je wel of geen tekst plaatst maar titel is verplicht.
Centraal station. Een komen en gaan van studenten, dagjesmensen, forenzen. Te midden van al die hectiek staat ze te wachten. Ze beweegt nauwelijks, haar blik gericht op de ingang. Ze straalt rust uit.
Als ik me even later weer naar haar omdraai is ze verdwenen. Geluidloos. Alsof ze er nooit is geweest
De #PHOT (Photo on Tuesday/Foto op dinsdag) is ooit begonnen ter inspiratie om blogs te maken. Het heeft een beetje hetzelfde principe als de #WOT (Write on Tuesday), alleen is deze opdracht een vrije foto-opdracht, met jouw zelfgemaakte foto op dinsdag gemaakt, waarbij je wel of geen tekst plaatst maar titel is verplicht.
Vandaag was zo’n dag. De ochtendzon, nog net niet verschenen, kleurt de hemel prachtig geel en rood. Helaas kan ik niet lang bij het raam stil blijven staan want de trein wacht niet.
Zoals elke dag probeer ik dat licht onderweg ook nog even vast te leggen. De vuile ramen van de trein maken het jme helaas heel erg lastig.
In Maastricht laten de eerste stralen zich zien. Het is een magisch moment
Op weg naar huis. De avondzon doet heel erg haar best om mij iets langer stilte laten staan. Geen straf in dit geval.
Waren we nauwelijks gewend aan de herfst, komt de winter al om de hoek kijken. Nachtvorst bedekt weilanden met een witte laag en laat adem stomen. Laagstaande zon klimt tergend langzaam omhoog. De eerste stralen rollen over heuvels naar het nog slaperige dal. Limburg op z’n mooist
De #PHOT (Photo on Tuesday) is ooit begonnen ter inspiratie om blogs te maken. Het heeft een beetje hetzelfde principe als de #WOT (Write on Tuesday), alleen is deze opdracht een vrije foto-opdracht, met jouw zelfgemaakte foto op dinsdag gemaakt, waarbij je wel of geen tekst plaatst maar titel is verplicht.
Pale amber sunlight falls across
The reddening October trees,
That hardly sway before a breeze
As soft as summer: summer’s loss
Seems little, dear! on days like these.
Let misty autumn be our part!
The twilight of the year is sweet:
Where shadow and the darkness meet:
Our love, a twilight of the heart
Eludes a little time’s deceit.
Are we not better and at home
In dreamful Autumn, we who deem
No harvest joy is worth a dream?
A little while and night shall come,
A little while, then, let us dream.
Beyond the pearled horizons lie
Winter and night: awaiting these
We garner this poor hour of ease,
Until love turn from us and die
Beneath the drear November trees
~ Ernest Dowson ~
EEN LETTERLEVEN NA BURN-OUT
Dingen die ik meemaak in mijn (soms rustige, soms roerige) leven.
Taal is ook een klein beetje mijn ding
KANTELDENKER
weblog van rob van essen
far the distance ever so close
Als Ik Niet Leef Ga Ik Dood
niet al te serieuze reisverhaaltjes
als ik niet leef, ga ik dood
Kom, zullen we stilstaan? | weblog
Focus on what makes you happy