’s Ochtends, onderweg naar kantoor, luister ik in de auto het liefst naar NPO Radio 4, omdat klassieke muziek me heerlijk rustig maakt. Het bleek me te zijn ontgaan dat, gedurende de laatste week van januari, poëzie centraal staat in Nederland. Het thema van deze week (de 9^e alweer) is: Samen. In dat kader las Margreet Vroomans, presentatrice van het programma “De Ochtend van 4”, vanochtend het gedicht “Ritueel” van Jean Pierre Rawie voor en ik voelde de tranen over mijn wangen glijden.

Ritueel

Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.

Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,

bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.

Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?),

ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het aanslaan van de hond,

en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.

Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf

de woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.