Iech hod miech óp miech zelver, 
da deet miech óch jinne pieng.
En wen iech ins nit loestere wil, 
iech óch va jinne de oere jeweasje krien

Iech hod miech óp miech zelver, 
en han da va jinne las. 
Went angere uvveree valle dunt,
hod iech miech zelver vas. 

Iech hod miech óp miech zelver, |
miene ruk sjtram wie e bret.
Wen um miech hin d’r krig oesbricht, 
maach iech mie éje bed.

Iech hód miech óp miech zelver, 
mie hoes mie paradies.
Mieng hemet doa kunt miech jinne aa, 
Weë dat waagt, deë hat pries.

Iech woeënet in ing anger sjtad
En vroaget noa d’r maat
Die lü dónge miech nit versjtoa 
En hant miech oes-jelaad.

Iech woeënet in ing anger sjtad
En vroaget noa d’r Joep
De lü trókke ing vreëm visage
En date iech woar jetoepd.

Noen bin iech heem woa iech jehuur
En ken mie dórp nit tsuruk
D’r maat is enne kale plai
En leëg is ‘t hinger Herjods ruk.

’t Maat miech allenäu nuus oes
Want hei, hei wil iech zieë.
Zoeë lang d’r Joep zieng plaatsj behelt 
Bin iech jelukkig, han iech vrieë.

Marloes