Wie niets over de moord op Peter R. de Vries heeft gehoord, gezien of gelezen, heeft onder een steen geleefd. Kranten, journaals, talkshows.. overal kwamen de aanslag en zijn overlijden ter sprake. Nu hij is gecremeerd gaan we, zoals altijd na ingrijpende gebeurtenissen, weer snel over tot de orde van de dag.

Ik vraag me nog steeds af in wat voor een wereld we terecht gekomen zijn. Criminelen lijken, ook vanachter tralies, hier de dienst uit te maken. Mensen worden op klaarlichte dag op straat overhoop geschoten en de onderwereld blijft zwijgen.

Sinds een paar dagen heb ik een liedje in mijn hoofd. Ik kende de melodie, maar de tekst ontging me totaal.

Nu niet meer, gegarandeerd!

On bended knee is no way to be free
Lifting up an empty cup I ask silently
That all my destinations will accept the one that’s me
So I can breathe

Circles they grow and they swallow people whole
Half their lives they say goodnight to wives they’ll never know
Got a mind full of questions and a teacher in my soul
And so it goes

Don’t come closer or I’ll have to go
Owning me like gravity are places that pull
If ever there was someone to keep me at home
It would be you

Everyone I come across in cages they bought
They think of me and my wandering but I’m never what they thought
Got my indignation but I’m pure in all my thoughts
I’m alive

Wind in my hair I feel part of everywhere
Underneath my being is a road that disappeared
Late at night I hear the trees they’re singing with the dead
Overhead

Leave it to me as I find a way to be
Consider me a satellite forever orbiting
I knew all the rules but the rules did not know me
Guaranteed