Iech weul zoeë jeer nog ins joa kieke,
in ’t hoes woa iech jeboare bin.
De lu die in die tsiet doa woare,
junt miech noeëts oes d’r zin.

Iech weul zoeë jeer nog ins sjloffe
in t hoes woa iech e sjtumpsje woar.
´t Jeveul va doe han iech urjens verloare
en dat vilt mich aaf en tsouw zoeë sjwoar

Iech weul zoeë jeer nog ins èse
in ’t hoes woa iech mieng kinkheet verloar.
De bilder miech in de zieël  jesjlèfe,
als wuur ’t jister, zoeë kloar

Iech weul zoeë jeer nog ins joa danse
bis mörjens vrug de zon óp koam.
De oge, wie doe, losse sjanse
en de jlazer leëje bis óp d’r boam.

Iech weul zoeë vöal nog ins beleëve
en miech herinnere de sjpas.
De lu va doe nog ing kier knoevele
en miech da haode doa aa vas,

Marloes