Iech woeënet in ing anger sjtad
En vroaget noa d’r maat
Die lü dónge miech nit versjtoa
En hant miech oes-jelaad.
Iech woeënet in ing anger sjtad
En vroaget noa d’r Joep
De lü trókke ing vreëm visage
En date iech woar jetoepd.
Noen bin iech heem woa iech jehuur
En ken mie dórp nit tsuruk
D’r maat is enne kale plai
En leëg is ‘t hinger Herjods ruk.
’t Maat miech allenäu nuus oes
Want hei, hei wil iech zieë.
Zoeë lang d’r Joep zieng plaatsj behelt
Bin iech jelukkig, han iech vrieë.
Marloes
Marloes 
Mooi gedicht, gisteren ook al!!
Dank je Jeanne, ik ben al een tijdje actief bezig met het schrijven van gedichten in het dialect. Aangezien ze op facebook na een tijdje weer uit het zicht verdwenen zijn heb ik besloten ze hier te plaatsen. Zo sla ik twee vliegen in een klap. Ik blaas mijn blog (lokaal) nieuw leven in en ik heb een plek voor mijn gedichtjes
Wat een mooi initiatief.
Sjun Marloes. Ik kan mij hier wel iets bij voorstellen.
Home is where your hart is,
wens-te al mieë wie 40 joar voet bis, bliet ’t sjun um aaf en tsauw “heem” tse zieë, óch al is ’t nit mieë wie ’t woar, dat zunt vuur doch óch nit mieë….