Is het de tijd van het jaar, is het de regen die met bakken uit de lucht valt of is het gewoon een fase waarin ik ben beland die me zo melancholisch maakt? Terwijl ik droge cijfers in een programma invoer, speelt in mijn oren een of andere gouwe ouwe zender liedjes die me terug brengen naar mijn jeugd, mijn ouderlijk huis en de vriendjes van toen.
Afgesloten van de kwaadaardige koude grijze buitenwereld maken emoties overuren. Voel ik me veilig en merk ik dat er langzaam een steeds grotere grijns op mijn gezicht verschijnt. Mijn voeten tikken mee op het ritme en ik krijg de neiging om te dansen op mijn stoel.
Muziek, het medicijn tegen zwartgalligheid
Advertenties
Hoe herkenbaar Marloes! Ik krijg ook fijne melancholieke gevoelens bij dit nummer en muziek helpt mijn humeur ook vaak een handje in de goede richting. Eens flink snotteren bij een stuk dat je om te huilen zo mooi vindt, kan ook lekker opluchten. En voor mij helpt trouwens ook hardlopen tegen de zwartgalligheid, ja, in die koude, grijze buitenwereld. Niets kwaadaardigs aan dan, gelukkig 🙂
Hardlopen is aan mij niet besteed. De hele winter kruip ik het liefst in mijn schulp, ondanks dat ik dol ben op de sfeer die december uitstraalt Noortje.